Ik zal zingen om de zon te laten opkomen

[p. 140]

Perdóname

Deploro
el paisaje
que dejé en tu cuerpo.

Ese cuento gris y sombrío.
Esos recuerdos tan desencantados.
Esa unanimidad de desengaños.

Deploro
el paisaje
que dejé en tu cuerpo.

Pero como el día
tampoco me mostró su azul.
Pero como tampoco tú
me mostraste una sonrisa.

Esta tarde
era un rincón
de viejas lluvias
que se desataron
de mis amarguras.

[p. 141]

Vergeef mij

Ik betreur
het landschap
dat ik achterliet op jouw lichaam.

Dit grijze en sombere verhaal.
Deze herinneringen zo onaangenaam.
Deze eenstemmigheid van beledigingen.

Ik betreur
het landschap
dat ik achterliet op jouw lichaam.

Maar zoals de dag
mij ook niet zijn blauwe lucht toonde.
Maar zoals ook jij niet
mij jouw glimlach liet zien.

Deze middag
was een uithoek
van oude regens
die zich losmaakten
uit mijn bitterheid.