Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 213]

Corridas

In de eng-ronde arena rent de stier,
Eertijds als Apis door Pharao aanbeden,
Het doel der hymnen en de God der steden
In 't dal der Nijl, van Memphis tot Ophir.

Is dit voorbij? Neen, nooit voorbij, maar hier
Op deze kleine ster, bevolkt door wreeden,
Ziet hij niet meer het hemelsblauwe en breede
Door roode doeken om 't verhuld rapier.

Zoo vaak ontglipten ze aan zijn machtige horens.
Hij voelt zich eindlijk iets verwards, verlorens,
Vernederd en doorpriemd van kleine pijn,

Een stip in een onmeetlijke woestijn;

Ziet eindelijk het glinstrend lemmet bloot
Als een oase, en rent in den dood.