Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 207]

IV
Zambas

[p. 208]

Territorio

Misiones. Zondagnamiddag.
De zon schijnt dof door een dampwaas.
Het vee graast ver weg in de pampa's.
Op het hoofdgebouw staat een vlag.

Eentonig ronkt een gitaarpaar.
Peones herhalen, soms stampend,
Hun zamba's, klaagliedren der kampen,
Dezelfde als verleden jaar.

De china's van de hacienda,
Bloemen in blauwzwarte haren,
Staan ver naar de mannen te staren,
Maar niemand komt hen te na.

Zoo verloopt de Zondag, gelaten,
Vertalmd bij bekende gezangen,
En geen heeft het hunkrend verlangen
Naar de steden te gaan van de staten.

Vluchtelingen kunnen hier weer aarden,
Men vraagt niet vanwaar, waarheen, geen naam;
Onbekenden zitten 's avonds saam
Om een vuur en slapen met hun paarden.

[p. 209]

 

Nog behooren als 't rijk van hun ras

 

De velden aan de Indianen,

 

Van hun vaadren liggen vergane

 

Gebeenten alom tusschen 't gras.

 

 

 

Ook hier begint de republiek te

 

Tasten met smetten van gezag;

 

Op het hoofdgebouw staat een vlag

 

Als de eerste vlek van een ziekte.