Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 200]

Vida triste

Gedoemd om droevig te leven
Wordt ieder die te veel liefheeft;
Nog nooit hield mijn hart het tegen,
De liefde die groot verdriet geeft.

Weer zocht tevergeefs aan jouw borst
Mijn gemartelde hart zijn rust,
Dat wil troost voor brandenden dorst
En wordt niet gelescht door lust.

En altijd lijden en boeten
Moet men voor iedere daad,
Tot de wellust der laatste zoete
Liefkoozing in dood vergaat.

Hoe lang men soms kan omhelzen,
Eens is weer de tijd vervloden;
Kan men dan nooit die helsche
Vervloekte passie dooden?

Ik weet het, liefde is zonde
En dus kreeg ik ook mijn straf:
Ik ben voor eeuwig gebonden
Aan iemand die nooit om mij gaf.

[p. 201]

 

Wel heeft hij mij veel streelingen

 

En liefkoozingen gedaan,

 

Nooit kon hij mijn liefde bevredigen,

 

Dat kan zeker niet bestaan.

 

 

 

Ik weet wel, lijden en boeten

 

Moet men voor iedere daad,

 

Tot de wellust der laatste zoete

 

Liefkoozing in dood vergaat.

 

 

 

Hoe lang men soms kan omhelzen,

 

Eens is weer de tijd vervloden;

 

Kan men dan nooit die helsche

 

Vervloekte passie dooden?

 

 

 

(Vertaald, anoniem)