Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 182]

Guanito

In den Gran Chaco Boreal
Zijn de boomen vergeten, de bergen kaal.

Het vee moet struiklend dalen en stijgen
En dalen om een maal onkruid te krijgen.

Het water dat soms bij druppels dauwt,
Wordt in grotten bewaard als was het goud.

Overdag in de loodrechte hitte
Zijn de hutten te heet om in te zitten.

En andere schaduw is er nergens,
De bergen zijn reuzen, de struiken dwergen.

De puna's oneindige velden van vaal;
Het quechua, enkel klachten, de taal.

De vrouwen, afzichtlijk om van te droomen,
Men begrijpt niet dat er nog kindren komen.

Wie leeft in den Chaco Boreal
Worden de oogen dof, de schedel kaal.

Er is geen vermouth daar, geen mate,
En de priesters zullen 't wel laten

[p. 183]

 

Op deze rotsen hun kerk te bouwen,

 

Al vonden zij nergens zooveel getrouwen.

 

 

 

Er is geen water, hoe zou men doopen?

 

De paden zijn steil, hoe kon men loopen

 

 

 

Statig met ouwel en monstrans?

 

Het Allerheiligste heeft hier geen kans.

 

 

 

In den Gran Chaco Boreal

 

Hangt nergens een kruisbeeld aan een paal,

 

 

 

Want wie zou er bij bidden om troost,

 

Waar de gloeiende steen de knieën roost?

 

 

 

Ook de gendarme zou zich vervelen,

 

Want in den Chaco valt niets te stelen.

 

 

 

Dus zijn de verstompte Indianen

 

God noch Rosas' onderdanen,

 

 

 

Vogelvrij, door de wereld vergeten,

 

Ingesloten tusschen bergkeetnen.

 

 

 

Is daar dan geen bedwelming, geen zonde

 

Waardoor zij 't bestaan vergeten konden?

[p. 184]

 

Geen mate, geen aguardiente, geen vrouwen?

 

Toch een: zij hebben de coca te kauwen.

 

 

 

Zij zitten gehurkt om het smeulend vuur,

 

Nog straalt de zon, maar het wordt al guur.

 

 

 

Zij voelen de nachtlijke koude naadren

 

En nemen haastig de weldoende blaadren,

 

 

 

Zoodat bij donker, voordat het vriest,

 

Elk zich in doffen droom verliest.

 

 

 

Zij zitten tegen de steile helling,

 

Eindlijk bevrijd van de hitte, de kwelling

 

 

 

Van kou zijn ze voor, hun kromme gestalten

 

In een deken gewikkeld om een al te

 

 

 

Snelle afkoeling te vermijden,

 

Weten: genot is verlost zijn van lijden.

 

 

 

Zij hurken roerloos, zij aadmen nauwlijks,

 

De maan komt op, iets milds en vrouwlijks

 

 

 

Straalt neder op het stom bacchanaal

 

Van den Gran Chaco Boreal.