Verzamelde gedichten. Deel 2

[p. 157]

Braziliaansche Kustpassagiers

Alle señores zijn minister,
Van hedenmorgen of van gister,
Ook waren velen president
Van 't Braziliaansche continent,
En hebben geen van allen zorgen
Voor 't land van vroeger, 't volk van morgen.

Alle señoras zijn bekoorlijk
En trotsch en preutsch en ongenaakbaar,
Zelfs voor mij, Dsjengis Khan en Akbar.
Een blik is reeds hoogst onbehoorlijk
Tusschen acht uur en middernacht;
Een rimpel fronst het effen voorhoofd,
Wanneer men haar te naadren tracht.

Maar zelfs een aarzeling is laakbaar
En elke houding is geoorloofd
In de uren achter middernacht.

Dan wordt het sprankje negerbloed
Een vuur dat allen doet ontbranden,
Van heete zinsvervoering snikken,
Naar heviger omhelzing hijgen,
In iedre wellusthouding schikken
En eindlijk liefkoozing afdreigen,
Totdat de zon het dagen doet.

[p. 158]

 

En overdag wordt alle schande

 

In dekstoel, luxe-hut, veranda

 

Weer in gebeden afgeboet.