daarna: ‘Als U ons zo nu en dan aan aardappels helpt...’ (Hij zei altijd: ‘Na de oorlog kom ik wel bij je vader een bontjekker halen’) Piepers had hij niet meer en ik kreeg alleen een kwart mud koolrapen. Juist toen ik weg wilde gaan, zei hij: ‘Moet je een vat erwten hebben’ Ik kreeg minstens 25 pond erwten. Ik had dus niet verkeerd gegokt! Vogelaar wil maar 25 pond tarwe voor de voetenzak geven. Vader doet het niet. 1 mud tarwe kost op 't ogenblik ƒ1500,-. Vandaar dat Mulder ons niet wil afleveren. We aten gisteren voor ƒ7,50- ƒ8,- spruitjes (ƒ3,50 p. kg.) Is ook geen groente meer te krijgen. Gelukkig hadden we wat kolen gesleept. Hebben vandaag (avondeten): 1 bord bruine bonen soep, alleen koolraap met suikerbiet en 3 suikerbiet-tarwe drie-in-de-pan gegeten. Ik rammel vanavond van de honger, ik ben er een beetje misselijk van. Ik kreeg gisteren bij Vogelaar 2 kopjes thee en 1 koekje! Snappen die boeren niet dat ik meer behoefte heb aan een glas melk met een flinke boterham? Die boeren leven ook eigenlijk nog zo voor-oorlogs. Alleen Woensdag en Vrijdag zijn er grote boerderijrazzia's geweest. In H'lem en omstreken houden de Duitsers sinds verleden week Zondag iedere, dag straatrazzia's. Ben er een paar maal middendoor gelopen. Gelukkig zie ik er nogal jong uit (en bleek). Een rare gewaarwording is zo['n] razzia: Je merkt eigenlijk niets, soms zie je een onvoorzichtige (?) man oppikken. Er heerst een beklemmende spanning, geen mof is dan te vertrouwen. En dan is het zo weer weg, de moffen zitten nl. altijd op (onze gegapte) fietsen. Maar de beklemming blijft. In de lucht hangt de spanning van vijandschap tussen Mof en Nederlander. De Duitsers zijn niet langer ‘nieuwe-orde-brengers’. Ze verklaarden zich openlijk tot onze vijanden na de spoorwegstaking, of liever wij verklaarden ons mèt de spoorwegstaking openlijk tot hun vijanden.
Sinds een elf dagen woedt het Russische winteroffensief. In een verbluffend tempo rukken ze naar Duitsland's grenzen op èn ... zelfs Duitsland binnen. Dit heeft de algemeen pessimistische stemming wat opgehaald naar optimistischere sferen. Moeizaam leeft iederen van de ene dag naar de andere. Dèze zomer loopt het nu toch wel af, durft men weer te denken. Onze boom is eindelijk geheel om. We stoken nu alleen hout en hièrvoor hebben we hoog uit drie weken hout voor. Enfin, de Hout is gelukkig dichtbij en zo heèl lang zal het toch niet meer duren!?
Sneeuwboel door de regen weggespoeld.
Auteursrechtelijk beschermd