Dagboekfragmenten 1940-1945
(1954)–T.M. Sjenitzer-van Leening–
Auteursrechtelijk beschermd
Winkelbediende, 23 jaar - Amsterdam
| |
[pagina 342]
| |
een vrije Zondag had. Zij in de wolken natuurlijk en ik ook. Om tien over 8 kwamen Piet en Corrie, hoewel we hadden afgesproken dat we om uiterlijk half 8 er zouden zijn. Ze hadden echter nogal pech met de tram gehad. Ger en Truus waren er echter om half negen nog niet. Om 10 over half negen kwamen ze aan. Wij zaten al in angst dat ze gelijk met Piet en Willemien zouden komen, doch gelukkig viel dat mee. Wij hebben ze uitgescholden te voor en te na maar ook zij hadden trampech gehad. Ja, die tram die weet wat tegenwoordig. Om kwart voor negen kwam Willemien en Piet. Wij verhuisden met het hele stel in het zijkamertje en Wim en Jannie gingen hen ontvangen. Toen ze binnen waren, deed Piet nogal luidruchtig om zijn zenuwen te verbergen. Jannie schonk thee, en Wim en Piet begonnen over de radio. Piet vroeg of de BelgGa naar voetnoot* al was geweest en Wim antwoordde dat hij dat eens zou proberen. Toen was het mijn beurt. We hadden in 't zijkamertje een koptelefoon, die aan de radio was verbonden. Nu gebruikten we die koptelefoon in omgekeerde richting, d.w.z. als microfoon. Nu, toen Wim het toestel had aangezet wachtte ik even op de bromtoon dat het toestel warm is en begon toen mijn welkomswoord door de ‘microfoon’ uit te spreken. Wim en Jannie konden hun lachen haast niet houden om dat gezicht van Willemien. en Piet zat maar een andere kant op te kijken. Toen ik uitgesproken was, kwamen we allen voor de dag en feliciteerden Willemien. Ze wist niet hoe ze het had. Ze was zo verrast, dat ze het (ogenschijnlijk) niet zo gauw kon verwerken. Toen begon de pret. We zongen liedjes, speelden een paar sketches en intussen aten we maar van de heerlijke taart en koekjes die onze moeders hadden gebakken en dronken we maar bier dat we hadden gekocht. Bij het stukje dat Corry - Piet Broek en Piet Brug ten beste gaven, dacht ik dat verschillenden erin blijven zouden. Hij was ook geweldig, die malle Brugman! - Om 12 uur waren we zo'n beetje met de ergste lawaaierigheden klaar. Om 1 uur gingen we aan tafel. Jannie en Wim hadden zich ontzettend uitgesloofd om deze avond geslaagd te zijn. Jannie had een leuke tafel verzorgd, broodjes klaar gemaakt, croquetjes gebakken, er was wijn en later koffie. Het was in één woord geweldig. Tijdens de tafel heb ik wat foto's gemaakt. Ik hoop dat ze gelukt zijn. Na het souper, dat 1½ uur duurde, gingen we rustig zitten en nog wat zingen. De slaap ging zich nu met de meeste van ons bezighouden en menigeen vocht er tegen. Om half | |
[pagina 343]
| |
5 braken we op. d.w.z. Piet, Willemien, Ger, Truus en Peter vertrokken Miek en ik, Piet en Corrie bleven slapen. We gingen nog even wat na zitten bomen en om 5 uur gingen we naar bed. We waren doodmoe en sliepen dus spoedig.
Zondag. Om half elf wekte Wim ons. Ik moest nog even voor 12 uur naar huis, want Moeder had de verschillende requisiten, d.w.z. messen en vorken die ik geleend had, weer nodig. Om 12 uur was ik weer bij Wim en Jannie en daar hebben we gegeten. Toen bleven we nog wat gezellig bij elkaar en om half drie stapten we op. Piet en Corrie gingen naar huis en Miek en ik even naar de fam. Huissen Jannie en Wim liepen zover mee en gingen toen weer terug. Om 6 uur gingen Miek en ik nog even onze fietsen ophalen, want we konden ze niet eerder krijgen. Toen naar huis. 's Avonds bracht ik Miek wat vroeg naar 't ziekenhuis, want ze was ook erg moe. Geen wonder. Maar toch hadden we een onvergetelijk week end gehad. We waren het er roerend over eens, dat dit niet de laatste keer mocht zijn geweest. Jonge, jonge wat hebben we gelachen. Dat deed je weer eens echt goed in deze benarde tijd. Enfin, er liggen nog meer fuiven in het vooruitzicht. Wie weet wat nog komt... | |
24 November- Vandaag heeft Miekie een vrije dag en is met haar vriendin Tine naar Utrecht. Morgenavond gaan vader en moeder uit en dan hebben we hopenlijk weer eens een avond alleen voor ons. Hè ik verlang er naar. Het is ook alweer zo lang geleden dat we eens een poosje alleen waren De laatste weken zijn zo druk en zenuwachtig geweest. Ja, ik verlang naar een paar rustige uurtjes alleen met jou, schat. Wat zal ik God danken als we eindelijk eens een eigen home zullen hebben, waarin we niet altijd die nerveuse stemmingen van anderen zullen hebben en niet altijd in die roezemoezigheid van thuis en de visite's en dergelijke behoeven te leven. Misschien, neen zeker, zal ik dan ook eens tot rust kunnen komen en jij evenzo. Dan kunnen we eens wat meer voor elkaar betekenen dan op 't ogenblik, 't Is te hopen dat je spoedig een eigen kamer zult kunnen hebben misschien kan er dan al een klein beetje meer rust komen, hoewel ik daar ook een hard hoofd in heb. Neen rust zullen we wel niet vinden voor we getrouwd zijn. ‘O Heer laat het spoedig zijn’. Geef ons een wereld waarin het voor ons jonge mensen mogelijk zal zijn te bouwen aan dat waarnaar we zo verlangen. Een betere | |
[pagina 344]
| |
toekomst, geluk, vrede en rust. Bovenal... rust. De spanningen van deze tijden zijn soms haast niet meer te verwerken, soms drukken ze te zwaar. We worden prikkelbaar, nerveus en opstandig. Geen wonder ook. Zolang je van dit alles afgesloten leeft lijkt alles zo mooi en vol mogelijkheden. Kom je echter terug in dit levenGa naar voetnoot* dan is alles zo zwaar, zo moeilijk om je staande te houden in die stroom van mensen, ideeën, strijd, en gevaar. Iedere dag loopt je leven gevaar Is 't niet door 't één dan is 't door ander. Oh waar is het eind We hadden zo vurig gehoopt en verlangt, dit jaar het einde van deze ellende te mogen aanschouwen. Het heeft tot nog toe niet zo mogen zijn. Oh God, laat het niet lang meer duren. Ik weet wel alles moet zijn beloop hebben. De mens is op deze aarde met een vrije wil Deze vrije wil heeft hij misbruikt om zijn medemens te vermoorden. Of ... of schuilt in deze strijd toch de evolutiestrijd der wereld. Langzaam, heel langzaam, gaan we naar de verbetering v.d. wereld. De middelen tot geweld worden steeds gruwelijker. De middelen tot sociale verbetering echter steeds sterker in vredelievende zin. Hoe men het noemen moge, socialisme nationaal-socialisme communisme, democratie, het is allemaal hetzelfde uiteindelijk We gaan toch de weg naar een verbetering. Dat is de hoofdzaak. De wereld verkeert echter op 't ogenblik in de barensweeën van deze nieuwe opkomst. Deze moeilijke periode zoals die zich bij het verschijnen van ieder nieuw levend wezen voordoet, moeten wij door, wil er iets goeds komen. Deze zware tijd hebben nu juist wij getroffen. Het zet ons enige jaren achteruit. De wereld daarentegen straks vooruit. Het is echter te hopen dat ook voor ons nog een beetje bloeiende tijd kan en zal aanbreken, opdat wij dan toch ook nog iets aan onze jeugd zullen hebben. 4 jaren zijn reeds voorbij die rijk zijn geweest aan ervaring dat is waar, maar arm aan mogelijkheden voor sociale en maatschappelijke verbetering. Dat is jammer, want deze dingen, gecombineerd zouden ons een beter, rijker en rustiger leven hebben kunnen geven, dan deze afgelopen periode. God geve een spoedig einde van deze verschrikkelijke oorlog. En de mensen wijsheid! | |
[pagina 345]
| |
door Tine en Miek, die me verzochten aan de trein te willen komen om half tien, want Tine had een verjaarscadeautje voor me gekocht en wilde me dat even geven. Om half 8 zou ik nog even een onderhoud hebben met een leeraar MO Boekhouden over mijn studie. Ik was al sinds Mei op een school voor middenstandscursus, omdat men bij de Bijenkorf dit tijdens mijn afwezigheid reeds had gedaan en ik dus niet achter kon blijven. Met deze leeraar nu wilde ik eens even bespreken of het niet beter was dat ik privé les nam, wat betrof mijn boekhouden en handelsrekenen. De man was directeur van het instituut voor middenstandsontwikkeling, dus niet de eerste de beste. Na een gezellig onderhoud besloot ik om een studie mercurius boekhouden te beginnen. Dit is wel zwaar, maar het lijkt me toch met een goede wil wel te doen. En die goede wil moet en zal er komen. Zo gezegd zo gedaan. A.s. zaterdag begin ik mijn eerste les. Nadat ik hiervandaan kwam, ging ik nog even naar de school waar ik les had gehad, om nog een maand verschuldigd lesgeld te voldoen en thuisgekomen schreef ik meteen een briefje dat ik de lessen niet langer zou volgen. Toen naar 't station. Ik zette mijn fiets a/d Amstel neer, en ging met de tram naar het station. Toen Miek en Tine kwamen, liepen we samen naar de tram Van Tine kreeg ik een prachtig platenrek voor mijn 30 cm. grammofoonplaten. Voor de andere heb ik er al één. Wim heeft een poosje geleden een prachtige versterker voor me gebouwd en we draaien dan ook dikwijls. Toen Tine met de tram was verdwenen, liepen Miek en ik naar de Amstel om mijn fiets op te halen. Daarna gingen we nog even om en toen bracht ik Miekie naar 't ziekenhuis. Ik had toch nog een fijne avond gehad. Nu hoop ik maar dat Vader en Moeder opkrassen vanavond dan hebben we tenminste vanavond ook een fijne avond. | |