Gedichten (2 delen)

[p. 14]

[12] Op de aangenaame stilligheit des nachts.aant.

Al leght de slaap zoo saft gesloopen,

In d'aaders van wat reeden heeft,

Al heef se wat er slotvry leeft,

Tot in de boschjes stil bekroopen:
Myn sieltje noch niet ooverloopen

Van haare droomerytjes, sweeft

Op vreemde dingetjes, en weeft

Geheil'gde beeldseltjes met hoopen.

Sy die van booven eeuwigh quam,

Schoon 't aardryk aankleeft, als een klisse,

Nu onrust geene rust benam,

Wenkt naa haar woonstee myn gewisse,

Gedachtigh aan haar saalgen stam.

O aangenaame duisternisse!