Het boeck der kuskens

[p. 28]

Het XVII. kvsken. Sonet

Bij Douza

Zulck een zoet blosken, als Aurora smorgens schout

In rooskens purperroijt, deur shemels sweet ontlooken;

Men in dijn lipkens vindt, vroeg morgens, als gezooken

Ick deez heb al den nacht met kuskens menichfout.

Beschanst zij ronstom zijn met wit, recht als ontvout

Sich in eens maechs hant blanc een Pensee versch gebroken;

Oft oyck een laete Kers onder de rijp gedooken,

Als Somer ende Lent blijckt teffens op een hout.

Laes, dat ick u altoos, als op heur beste maeten,

End heetst uw kuskens zijn, moet met den son verlaeten.

Spaert deez blij verve doch, tot mij uw bijzijn oijt

Weerom verghun de nacht; oft zo u tuschen tijen

Raickt ijemant met zijn lel, godt geef, dat dit schoon root

Strax bleker, dan mijn wang, moet werden, deur zijn vrijen.