Het boeck der kuskens

[p. 25]

Het XVI. kvsken

Bij Douza

O ghij, die voor de scoonheid ver

Van Phoebe zijt gepresen,

Iae helder dan de gulden ster

Des morgens opgerezen:

Geef mij (lief) duyzent zoenkens heet,

Zoo veel', als onverdroten,

Geschonken Lesbia' hair Poëet,

Oft van hem heeft genoten.

Zo veel (zeggh' ick) heilzaem' als ghij,

Oft doottelijcke swencken

Draecht int gezicht; als ons om dij

Hoops, en vreez t'hart doet krenken.

Geeft mij zo veel, als lieflicheijts

Men op dijn lipkens swerven:

En zo veel als men weezlicheijts

Uw kaecxkens root ziet verven.

Als van vuurpijlen in mijn zij

De Liefd geweest is stooker,

End' hij noch heeft gespaert voor mij

In zijnen gulden kooker.

Zoo veel ist dat ick kuskens klam

Welck dwers deurt harte dringen,

Tot lessingh van mijn dulle vlam

Van u zou geern bedingen.

[p. 26]

 

Zo veel ist, dat ick druxkens zacht,

 

(O alderzoetste tergen)

 

Met zyskens binnens monts verpacht

 

U ben bereijt te vergen.

 

Doch laet (lief) deez wat vetkens zijn,

 

Vermengt met minnebeetkens:

 

Niet zonder koveletkens fijn,

 

Niet zonder geile kreetkens:

 

Zulx als het geile duijfken biet

 

Zijn gaeijken zonder kyven,

 

Dan, alsmen 't Zuijde zoelken ziet

 

De stuijrsche vorst verdryven.

 

En steunende' op mijn aenschijn dicht

 

Wilt mij deur vruntscap paijen,

 

Doende' her en derwaerts uw gesicht

 

Heel waterich verdraijen.

 

Aij mij, ick swijm', ick mach niet meer;

 

(Zult hijgende dan spreeken)

 

Ten zij ghij mij deur uw geest weer

 

Een weijnich op gaet queecken.

 

Dan zal ick u met banden stijf

 

Wel smaekelijk omarmen:

 

Iae clevende aen u mont, als klijf,

 

Gaen liefelijck verwarmen:

 

En met een kusken langh', en vet

 

Op nieuws instorten tleven:

 

Ter tijt dat mij den aezem met

 

Int zoenen zal begheven.

[p. 27]

 

Aij mij, ick swijm', ick sterf de doot

 

(Zal mijnen theem dan wezen)

 

Ten zij dat mij uw lipkens root

 

Aennemen te genezen.

 

Dan zult ghij mij met ziel en lijf

 

Wel druckelijck ontfermen,

 

Iae hangend' aen mijn' hals, als klijf

 

Gaen lieffelijck verwarmen.

 

En met een kusken langh', en vocht

 

'T jong leven weer aenblaezen,

 

Twelck mij strax deur uw zoete locht

 

Met Hebes dranck zal aezen.

 

Laet ons zulx onze groene ieucht

 

Tot tminnespel toerusten:

 

Den tijt zal komen, dat gheen vreucht

 

Ons beijder meer zal lusten.

 

Laet ons dan, eer wij werden veech,

 

Onz tijt deur lust verzaden.

 

Den ouderdom is onder weech

 

Met krenckt, en doot verladen.