Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

[Canonieke brieven]

Dit is een prologus vanden seven navolghenden epistelen.

Dese soven naevolghende epistolen sijn ontfanghen vander heyligher keerken ende sijn van rechter ordinancien eens keerstens levens, ende sijn ghemaect ende ghescreven van vier apostolen: Sunte Jacob maecteder een, sunte Peter twe, sunte Johan drie, sunte Judas een. Dese vier apostolen sijn gheliket den vier rivieren die uut den ertschen paradise vloyden ende alle dat lant vuchtich ende vruchtbare makeden. Alsoe wort die stridende keerke doer dese soven epistolen die uut den vier rivieren vloyen, vruchtbaer ghemaect vanden soven gaven des Heylighen Gheestes. Dese vier apostolen worden oec gheliket den vier ringhen daer men die arke des testamentes mede droech, als Moyses seyt.

[fol. 125v]

Si worden oec gheliket den vier winden, uut den vier hoeken der werlt wayende, die die doden verwecken soelen, als die propheet Ezechiel ghetughet. Si worden oec gheliket den vier mannen die inden gloyenden oven onverbrant bleven, als Daniel seyt. Ende een vanden vieren was inder ghedaenten des sone Godes ghelijc. Dat was sunte Jacob, die inder formen van buten ende inder figuren boven alle den anderen alre ghelijcste was Ihesu Cristo, den zone Godes. Dese irste epistel bescrivet Sunte Jacob die minre, Alphei zone ende Judas brueder, bisscop van Iherusalem, ende seynde se den ghelovighen Joden, die vanden twalef gheslachten van Israhel gheboren waren ende uut den landen van Judeen gheboren waren ende in menighen lande ghestroyet ende ghedeylt waren. Want die binnen den lande in sinen stichte wonachtich waren, dien en behoevede hi gheen epistolen te seynden, mer hi mochse yeghenwordich mitten monde leren, dat meer stichtelic is dan te scriven.

Dat prologus gaet uut ende Sunte Facobs epistel beghinnet.