Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

VII

Hier nae wanderde Ihesus in Galileam, want hi en woude in Judeen niet wanderen, um dat die Joden hem sochten te doden. Der Joden feestdach, die scenophegia hiet, was daer nae bi. Doe seyden sine bruederen tot hem: Ganc van hier ende ganc in Judeen, op dat dijn jongheren oec dine werke sien, die du doeste. Want nyement yet int heymeliken doet ende selven begheert int apenbaer te wesen. Ist dattu dit doeste, soe apenbaerste di selven der werlt. Sine brueders en gheloefden niet in hem. Daer um seyde hem Ihesus: Mijn tijt en quam noch niet, mer u tijt is altoes bereet. Die werlt en mach u niet haten, mer mi haetse, want ic gheve ghetughe van hoer, dat hoer werke quaet sijn. Climt ghi op tot desen feestdaghe, mer ic en sal niet op climmen tot desen feestdaghe, want mijn tijt en is noch niet vervullet. Doe hij dit gheseyt hadde, bleef hi in Galileam.

Doe sijn broedere op ghegaen waren, doe ghinc hi oec selve totten feestdaghe, niet apenbaerlic, mer al heymelic. Die Joden sochten hem inden feestdaghe ende seyden: Waer is hi? Ende inder scaren was voel murmurierens van hem. Summich seyden: Hi is guet. Sommich ander seyden: Hi en is niet, mer hi verleydet die scaren. Nochtan en sprac niement apenbaerlic van hem um anxt vanden Joden.

Doet was midden inden feestdaghe, clam Ihesus op inden tempel ende leerde. Ende die Joden verwonderden hem ende seyden: Hoe weet dese die scrijft ende hi se niet gheleert en hevet? Ihesus antworde ende seyde hem: Mijn leringhe en is niet mijn, mer des gheens die mi gheseynt hevet. Soe wie sinen wille doen wille, die sal bekennen, weer si van Gode si of dat icse van mi selven spreke. Die uut hem selven sprect, die soect sine eyghen glorie, mer die des gheens glorie soect, die hem gheseynt hevet, dese is warachtich ende in hem en is ghene ongherechticheyt. Heeft u Moyses die ee niet ghegheven? Ende niement van u en doet die ee. Ware um soecti mi te doden? Doe antworden die scaren ende seyden: Du hebste den viant; wie begheret di te doden? Ihesus antworde ende seyde hem: Een werc hebic ghedaen ende ghi verwondert alle. Daer um gaf u Moyses die besnidenis, niet dat si van Moyses is, mer vanden vader, ende inden sabbet besnijt ghi den menschen. [Ist] dat een [mensche] die die besnidenisse ontfanghet [opten sabbet], en wort die ewe Moysi niet ghebroken, ende ghi sijt nu onwerdich, dat ic enen ghehelen mensche opten sabbet ghesont maecte? En wilt naden aensicht niet oerdelen, mer oerdelt een gherecht oerdel.

Sommich van Iherusalem seyden doe: En is hi dit niet, dien die Joden verslaen willen? Siet, hi spreket apenbaerlic ende sien segghen hem niet. Hebben die princen niet waerlic bekeent, dat Cristus is? Mer desen weten wij, wan hi is; wanneer Cristus sal comen, en weet niement, wan hi si. Daer um riep Ihesus inden tempel ende leerde ende seyde: Ende mi kennedi ende wan ic bin, weet ghi, ende van mi sel\ven

[fol. 56r]

en bin ic niet ghecomen, mer hi is warachtich, die mi gheseynt hevet, dien ghi niet en weet. Ic weet hem ende segghe ic, dat ics niet en kenne, soe bin ic ghelijc u loghenachtich, want ic bin van hem ende hi heeft mi gheseynt.

Doe wouden si hem vanghen, ende niement en sloech hant aen hem, want sijn ure en was noch niet ghecomen.

Vander scaren gheloefder vole in hem, ende seyden: Wanneer Cristus comet, en sal hi niet meer teykene doen dan dese doet? Die Pharizeen hoerden, dat die scaren murmurierden van hem ende die princen ende die Pharizeen sanden knechten um hem te vanghen. Doe seyde Ihesus: Noch bin ic een luttel tijts mit u ende ic gae totten ghenen die mi gheseynt hevet. Ghi soeket mi ende ghi en solt mi niet vinden, ende daer ic bin, en moechdi niet comen. Doe seyden die Joden tot hem selven: Waer sal dese gaen, dat wij hem niet vinden en sollen? Sal hi in die verstroyinghe der heydene gaen ende sal hi die heydene leren? Wat is dit woert: Ghi soect mi ende ghi en solt mi niet vinden, ende: Daer ic bin, en moechdi niet comen?

Inden leesten groten feestdaghe stont Ihesus ende riep ende seyde: So wien dorstet, come tot mi ende drinke! Die in mi ghelovet als die scrifture seghet, riviere des levendes waters sollen vloyen uut sinen buecke. Dat sprac hi vanden gheest, dien si ontfanghen souden, die in hem gheloefden, want noch en was hem die gheest niet ghegheven, want Ihesus en was noch niet glorificeret.

Doe si sijn woerde ghehoert hadden, seyden sommich uter scaren: Dit is waerlic een propheet. Sommich ander seyden: Dit is Cristus, ende sommich seyden: Ende coemt Cristus van Galileen? En spreect die scrifture niet, dat Cristus coemt van Davids gheslechte vanden casteel Betlehem, daer David was? Aldus wart daer een twiinghe um hem onder der scaren. Sommich van hem wouden hem vanghen, mer niement en sloech hant aen hem.

Doe quamen die knechte totten bisscoppen ende den Pharizeen ende si seyden hem: Waer um en heb dies niet ghebrocht? Die dienstknechte antworden: Nie en heeft alsoe mensche ghesproken als dese mensche. Doe antworden die Pharizeen: Ende sijt ghi oec bedroghen? Niement vanden princen noch vanden Pharizeen en heeft in hem gheloeft, mer die scare, die die ee niet en keende, sijn vermaledijt. Doe seyde tot hem Nycodemus, die des nachtes tot hem quam, die van hem luden een was: Verordelt onse ee den mensche, het en si dat si irst horen sal ende bekennen wat hi duet? Si antworden ende seyden hem: Ende bistu een Galileusche? Ondersoec ende sich, want uut Galileen een propheet niet op en staet.

Ende een yeghelic keerde weder in sijn huus.