mer si en mochts niet. Herodes ontsach Johannem, want hi keende hem enen gherechtighen heylighen man ende nam sijns waer, ende als hi en ghehoert hadde, dede hi vole dinghe ende hi hoerden gherne. Ende doe een bequame dach toe quam, maecte Herodes den princen der richters ende den irste gheboernen van Galileen een avontmale sijnre ghebuerten. Doe Herodias dochter inghegaen was ende ghespronghen hadde ende dat behaghede Herodes ende allen die daer saten, doe seyde die coninc der maghet toe: Bid van mi wattu wilst ende ic salt di gheven. Ende hi swoer hoer: Soe wattu biddeste sal ic di gheven, al waert oec half mijn rike. Dese ghinc uut ende seyde hoere moeder: Wat sal ic bidden? Doe seyde si: Johannes Baptisten hoeft. Doe ghinc si rechtevoert mit haesticheyden in totten coninc ende bat ende seyde: Ic wil dattu mi bereet ghevest Johannes Baptisten hoeft in een scotel. Ende die coninc is bedroeft om den ghesworen eet, ende om die ghene die daer mede saten, en woude hi se niet bedroeven, mer hi seynde enen man die die lude plach te verdoen, ende gheboet, datmen sijn hoeft in een scotel brochte. Ende hi onthoefdene inden kerker ende brochte dat hoeft in eenre scotelen ende gaft der deernen, ende die deerne gaeft hoerre moeder. Doe dat sijn jongheren hoerden, quamen si ende namen sinen lichame ende leydent in een graf.
Ende die apostolen vergaderden tot Ihesum ende seyden hem al dat si ghedaen ende gheleert hadden. Ende hi seyde tot hem: Coemt nederwerts in een ledighe stede ende rust een luttel. Daer wasser voel der gheenre die quamen ende ghinghen, dat si gheen ruem en hadden teten. Ende si ghinghen in een scip ende voeren heen in een woeste stede nederwerts. Ende die lude saghense en wech varen ende keendense ende vole lude van alden steden quamen te voete ende vergaderden daer ende ghinghen ende quamen daer eer dan si.
Ende Ihesus ghinc uut ende sach een grote scare ende ontfarmde over hem, want si waren als scape, die ghenen heerde en hadden, ende hi began hem vole dinghen te leren in parabolen.
Ende doe voel tijts vergaen was, quamen sijn jongheren tot hem ende seyden: Die stede is hier woest ende die ure is vorbi ghegaen. Laet die lude, dat si moghen gaen in die naeste durpen ende steghen ende copen hem spise, die si eten. Hi antworde hem: Ghevet ghi hem teten. Ende si seyden hem: Laet ons dan gaen ende copen broet om twehondert peninghe ende gheven hem dan teten. Ende hi seyde tot hem: Hoe menich broet heb di? Gaet ende besietet. Ende doe sijt wijsten, seyden si: Vive, ende twe vissche. Ende hi gheboet hem, dat si se neder souden doen sitten alle gader toe ringhe op dat gruene hoy. Ende si ghinghen sitten in delen bi honderten ende bi vijftighen. Ende hi nam die vijf broede ende die twe vissche ende sach op inden hemel ende benedidese ende brac die brode ende gafse sinen jongheren, dat sise voer hem leyden, ende die twe vissche deylde hi hem allen. Ende si aten ende sijn alle versaed. Ende si namen op twaeleve vol corve van relive, dat daer over bleef. Der gheenre die daer aten, waren vijfdusent manne.
Ende rechtevoert hiet si sijn jongheren in een scip ghaen, dat si voer hem voeren over dat meer tot Betsaydam tot dat hi dat volc liete. Ende doe hi hem orlof ghegheven hadde, ghinc hi beden inden berch. Ende doet avont was, was dat schip inder zee ende hi alleen upt lant ende sachse arbeyden in dat royen, want die wijnt was hem teghen. Ende omtrent die vierde wake inder nacht quam hi tot hem wanderende op die zee, ende woldese voer bi gaen. Ende doe sien saghen wanderende op die zee, waenden si dattet een sciemel of een fantasie waer, ende riepen van anxte. Si saghen hem alle ende worden verveert. Ende altehant sprac hi hem toe ende seyde: Ghelovet of hebt betruwen. Ic bint, en ontsiet u niet! Ende hi clam tot hem in dat scip ende die wijnt hielt up, ende alsoe te meer verwonderden si hem onderlinghen. Si en verstonden niet vanden broeden, want hoer