IIII
Noch began hi anderwerf te leren bider zee, ende een grote scare vergaderde tot hem, alsoe dat hi in een schip clam ende ghinc sitten in die zee, ende alle die scare was opter eerden bider zee. Ende hi leerde hem vole dinghen in parabolen, ende hi seyde hem in sijnre leringhe: Hoert, sich, een sayer ghinc uut sayen ende als hi zayet, sommich viel biden weghe ende die voghel quamen ende aten dat. Ende sommich vielen op dat stenighe, daert niet voel eerden en hadde, ende altehant en wies dat niet wael, want het en had die diepheyt der erden niet. Ende doe die sonne op rees ende sceen, doe verdroegdent, want het en had die wortel niet. Ende sommich viel inden dorne ende die doerne stonden mede op ende verdructen dat ende het en brocht gheen vrucht. Ende sommich viel in een guet lant ende dat bracht een oprisende ende een wassende vrucht, ende sullic brochte dertich, sullic tseestich, sullic hondert. Ende hi seyde: Die oren heeft te horen, die hoer.
Ende doe hi alleen was, vragheden hem die twaelf, die mit hem waren, om dese parabole. Ende hi antworde hem: Ju is ghegheven te weten die verborghenheyt des riken Gods, mar den ghenen die buten sijn, ghescien alle dinc in parabolen, op dat die siende sien ende niet en sien, ende die horende horen ende niet en verstaen, dat si niet en bekeren ende hoer sonden vergheven werden.
Ende hi seyde hem: En weetti dese parabole niet, hoe suldi dan alle die parabole kennen? Die daer sayet, die sayet dat woert. Dese, die biden weghe sijn, daer dat wort ghesayet wort, als sijt ghehoert hebben, altehant coemt die viant ende ontnemet hem dat woert, dat ghesayet is in horen herten. Ende dese sijn des ghelikes, die op dat stenighe ghesayet werden: alse si dat woert ghehoert hebben, rechtevoert ontfanghen si dat mit vrouden ende en hebben die wortel niet in hem, mer si sijnt vander tijt; daer nae als enighe tribulacie of persecucie opstaet om dat woert, soe werden si scier ghescandalizeert. Ende ander sijnder, die in die doerne ghesayet werden: dit sijn se, die dat wort horen ende dan gaen die armoede der werlt ende die bedrieghelicheyt vanden rijcdomme ende van anderen dinghen ende die begherlicheyt mede in ende doden dat woert, ende het blivet sonder vrucht. Ende dit sijn se, die op dat guede lant ghesayet sijn, die dat woert horen ende ontfanghen ende vrucht brenghen, sullic dertich ende sulc tseestich ende sulc hondert. Die oren hevet te horen, die hoer.
Ende hi seyde: Coemt daer um een lanterne, dat mense onder een mudde of onder een bedde seetten sal? Daer om coemt si, datmen se setten sal opten candelaer. Daer en is niet verborghens, dat niet gheapenbaert en sal werden, noch niet heymelic en ghesciet, het en sal apenbaer comen. Soe wie oren hevet te horen, die hoer.
Ende hi seyde hem: Siet wat ghi horet. In wat maten dat ghi meet, daer salmen u mede meten ende men sal ju toe gheven. Soe wie wat heeft, dien salmen gheven, ende soe wie niet en hevet, dat hi oec hevet sal hem af ghenomen werden.
Ende hi seyde: Aldus is dat rijcke Godes recht of een mensche die saet inder eerden worpe ende hi sliepe ende dat saet op ghinghe nachs ende daghes ende groyde ende wiese als hi des niet en weet. Want onvermaent brengt dat lant vrucht, ierst cruet, daer nae aren ende dan volkijn in die aren. Ende als dat saet aldus van hem vruchte voert ghebracht hevet, dan seynt hi rechtevoert die zekel, want die bouwe is daer bi.
Ende hi seyde: Wien sullen wij dat rijcke Gods gheliken, of wat parabolen sullen wij dat compariren of ghelijc maken? Het is recht als een mosterts sadeken: als ment inder eerden werpet, soe eest mijnre dan enich saet dat opter eerden is, ende alst ghesayet is, dan wasset op toe enen boem, ende wort meerre dan enich warmoes ende maect grote telghe, alsoe dat die voghel des hemels onder sine scadue wonen moghen.
Ende in voel alsulcken ghelijcnissen sprac hi hem dat woert toe nae dat si horen mochten, ende sonder parabole en seyde hi hem niet, mer als si bi
Auteursrechtelijk beschermd