si, hier in dese scotel dat hovet van Johanne Baptisten. Ende die coninc is bedroevet, mer om den ghesworen eet ende om die ghene die mit hem saten, gheboet hi, datment gave. Ende si seynden ende onthoefden Johannem, ende dat hovet wart der deernen ghebrocht in die scotel, ende si brochtet hoerre moeder. Ende sijn jongheren quamen toe ende haelden sijn lichaem ende groevent, ende quamen ende brochten Ihesum die boetscap.
Doe dat Ihesus hoerde, ghinc hie van danne in een scheepkijn nederwerts in een woeste stede. Ende doe dat die scaren hoerden, volgheden se hem uut den steden te voete.
Ende hi ghinc uut ende sach een grote scare ende ontfarmden hoers ende maecte hoer sieken ghesont. Des avons quamen sijn jongheren tot hem ende seyden: Dese stede is woest ende die ure is voerleden; laet die scaren in die casteel gaen, dat si hem spise copen. Ende Ihesus antworde hem: Sie en hebbens gheen noot te gaen, gheeft ghi hem teten. Si antworden hem: Wij en hebben hier niet dan vijf broede ende twe vissche. Hi seyde hem: Brenghet mi die hier. Ende doe hi den scaren had gheboden te gaen sitten op dat hoy, nam hi die vijf broede ende twe vissche ende sach op inden hemel ende ghebenedidese ende gaf dat broet den jongheren, ende die jonghere gavent den scaren ende si aten alle ende sijn versadet, ende droeghen van hem twalf corve vol relijfs. Dat ghetal der eters was vijfdusent manne sonder wijf ende kijnder.
Ende doe rechtevoert gheboet hi sinen jongheren, dat si in een sceepkijn clommen ende dat si hem voerghinghen overt meer tot dat hie den scaren oerlof ghave. Ende hi liet die scaren ende clam in enen berch om alleen to beden. Des avonts was hi daer alleen ende dat sceepken wert inder zee gheworpen vanden ghelven, want die wijnt was hem teghen. Ter vierder wake vander nacht quam Ihesus tot hem wanderende op die zee. Ende doe si hem saghen op die zee wanderende, waren si versaghet ende seyden dattet een scemel ware, ende van anxt riepen se. Rechte voert sprac hem Ihesus toe ende seyde: Hebt betrouwen, ic beent, en onsiet u niet. Petrus antworde hem ende seyde: Heer, bistuet, soe ghebiedt, dat ic tot di come over dat water. Ende hi seyde: Coem! Petrus clam neder uut den sceepkijn ende wanderde tot Ihesum over twater. Doen hi den groten wint sach, had hi vrese, ende doe hi began te drenken, riep hi ende seyde: Heer, beholt mi. Ende Ihesus stac sijn hant uut ende greep hem ende seyde: Waerom twivelstu, cleyn van gheloven? Ende doe hi in dat schip gheclommen was, op hielt die wijnt ende die int scheepken waren, quamen ende aenbeden hem ende seyden: Waerlic, du bist die zone Godes!
Ende doe si over ghevaren waren, quamen si int lant van Genesaret. Ende doe die manne van diere stat hem keenden, seynden si in al dat rijcke ende brochtense hem alle, die ziec waren, ende baden hem, dat sie doch die vasen van sinen clede rueren mochten. Ende alle die ghene die hem ruerden, worden ghesont.