Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. 176]

Klagte, over afgoderij, en zondendienst.

Op eene nieuwgemaakte Zangwijze.

I.

Helaas! hoe heb ik eed en trouw verbrooken¡

Mijn Paradijs, mijn Heiligdom!

Een vlammend lemmer keert zich om.^*

'k Mis 's levensboom, ik ben helaas! verstooken,

Van 's levens bron, en 's levens vliet,

Die van Gods troon in 't harte schiet.^†

II.

De heilstroom schijnt vermodderd, met zijn bronnen;

't Verschroeide hart gelijkt bijna,

Een akelig Akeldama.^§

Hoe heb ik ooit dit bitter kwaad verzonnen!

Geen Paradijslucht wordt vereend,

Met Tophets stank,^† en doodsgebeent.

* Gen. III: 24.

† Ezech. XLVII:1, 2. Openb. XXII:1, 2.

§ Akeldama.] Dat is De Akker des bloeds Hand. 1:19. vergelijk Maundrell Reize bladz. 128.

† Met Tophets stank] Dit was een dal onder de muuren van Jerusalem, Tophet d.i. Trommeldal genoemd, om dat daar de asgodendienaars hunne kinderen met trommelslag aan den Moloch opofferden. Daarom verontreinigd en vol stank en doodsbeenderen Jes. XXX:33. Jer. VII:31-33. 2 Kon. XXIII:10. Oudtijds werd het Gehinnom, d.i. Zugt- of Traanendal, geheeten Jos. XV:8. een verschriklijk beeld van de Hel, daar van Grehenna, of de Gehenna des vuurs genoemd, in den grondtekst Mat. V:22. Zie boven bladz. 109.

[p. 177]

 

III.

 

O lachend ooft, dat mij zoo bang doet steenen,

 

Wat hebt ge mij al goeds beloofd,

 

Hoe deerlijk van al 't goed beroofd!

 

Mijn zielzon taant, heur glans schijnt uitgescheenen.

 

Ik roep in bosch, en dal, en beemd;

 

‘Mijn JESUS is van mij vervreemd’.^*

 

IV.

 

Mijn JESUS is vervreemd, hoe kan ik leeven!

 

Nu 't leven van mijn ziele scheidt,^†

 

En 't doodig hart om 't leven schreit!

 

Wie kan ooit troost, wie zielverkwikking geeven?

 

Daar m'enkel deze klagt verneemt,

 

‘Mijn JESUS is van mij vervreemd’

 

V.

 

Hoe kan ik ooit dit hartenleed verkroppen!

 

Die korts nog hengelde op Uw zij,

 

Die korts Uwe Oogen trok naar mij;

 

Dwaal nu alleen op Senirs doodsche toppen;^§

 

Daar 't uitgehongerd roofgediert,

 

Door bosch en wildernissen zwiert;

 

VI.

 

Och! lukte 't mij zijn aanzicht weêr te vinden!

 

'k Werp mij voor deeze bondark neêr.

 

Val Dagon; Dit 's mijn regte Heer.^†

* Hoogl. III:1, 2.

† Hoog! V: 6.

§ Hoogl. IV: 8₂ en Deut. III: 9.

† 1 Sam. V: 3.

[p. 178]

 

Val snoode lust, die mij zoo kondt verblinden,

 

Valt schepselen uit hart en ziel:

 

't Is JESUS, daar ik nu voor kniel.

 

VII.

 

Breek voor Gods ark, en hoofd, en hand aan stukken;^*

 

O zonde, uw overleg, en daad,

 

Is niet dan hemeltergend kwaad.

 

Of zal Gods ark in 't end nog moeten bukken,

 

Voor iets dat God nog mensch gelijkt,

 

Als God en mensch van de arke wijkt?^†

 

VIII.

 

Neen! Is'rels God laat zich niet strasloos hoonen,

 

Hij woont ook in dit heiligdom,

 

En werpt u op den drempel om.

 

Zoo moet men uw vervloekte stukken loonen.

 

Mijn God! ik schrik^s voor 't heilig vier:

 

Kies anders uw Bethsemes^’ hier.

 

IX.

 

'k Zal U met liefde, en diep ontzag omarmen;

 

Ik zugt in dees gevangenis,

* En hoofd en band aan stukken;] Met het verbreeken van 't hoofd des helschen Dagons, wordt zijn overleg; met het verbreeken der handen de uitvoering vernietigd. Zie 1 Sam. V: 4.

† Als God en mensch van de arke wijkt.] De Engel des Verbonds namelijk, die in eene lichamelijke gedaante zich vertoonde in de Wolk- en Vuurkolom, en dus een schets gaf van zijne Menschwording. zie Exod. XIV:19, 24, XXXIII:22, 23, en XXIV:10. verg. met Joh. I:14. en Openb. XXI: 3.

s 1 Sam. VI:19.

’ 1 Sam. VI:12.

[p. 179]

 

Daar schepsels heil, mijn onheil is.

 

Maar och! ik kan nier, regt meer tot U karmen;

 

Bepaal mijn oog op Abels steen,^*

 

En stuur hier zelf de Bondkist heen

 

X.

 

Rust bondkist, rust geheimkas van Gods wetten,

 

Daar 's Hemels wet en heilverbond,

 

De grondslag is die eeuwig stond.

 

Kom, daal mijn Vorst, en laat uw wolk zich zetten

 

Op 't bloed, dat versch en onbevlekt,

 

Door Cherubijnen wordt gedekt,^†

 

XI.

 

Verstoot Gij mij; 'k zal U op 't nieuw weêr bidden.

 

Een regenboog omgeeft den troon^§

* Abels steen.] Op deezen steen, werd de Ark gezet 1 Sam. VI:18.

† Door Cherubijnen wordt gedekt.] De Bondark beeldde oudtijds Gods Genadetestament uit, in den hemel gemaakt, en ontdekt in 't O. en N. Test. Hier in is ook juist de Wet vervat als de grondslag, en daar over 't Zoendeksel gelegd, d.i. de Leer der Verzoening, of liever Christus de groote inhoud van die leer Rom. III: 25. Door de Cherubijnen versta ik de buitengewoone dienaars van Gods raad, die onder 't O. en N. Test. het bloed, en de leer der verzoening hebben aangekondigd, en met hunne vleugelen gedekt of beschermd. Deeze, daarze elkanderen ontmoeten, als aankondigers van degoedertieren[he]id onder 't O. en van de Waarheid onder 't N. Test. slaan de [oo]gen op het zelfde zoendeksel 't geen ze beide bedoelen, begeerig en in die geheimen in te zien. Vergelijk Psal. LXXXV:11, Jes. VI:1-3, 1 Pet. I:12. En zie boven in dit II Deel bladz. 60. en 134.

§ Openb. IV: 3.

[p. 180]

 

't Groen spelt genâ; en God de Zoon,

 

Die Judaas Leeuw en Lam is, staat in 't midden;^*

 

Hij staat in 't midden als geslagt,

 

Daar Hij verslaagen zielen wagt

 

XII.

 

Daar komt, op dat mij niemand ooit verdenke,

 

Daar komt geen dag, dat 'k U niet noem

 

MIJN' JESUS, en de zonde doem.

 

Daaj komt geen dag, dat 'k mij niet aan U schenks;

 

Die duizendmaal mij noem, UW KIND,

 

Mij duizendmaal aan U verbind.

 

XIII.

 

Noem Gij mij ook, UW KIND; is 't uw believen:

 

Dan zal 't zoo klaar zijn als de dag,

 

Dat ik U, VADER noemen mag.

 

Laat zulk een oog,^† als Petrus, mij ook grieven.

 

'k Heb driemaal U verloochend^§

 

Vraag driemaal naar mijn liefde^† weêr.

* Openb. V: 5, 6.

† Luc. XXII:16.

§ Math. XXVI: 5.1

† Joh. XXI:15-17.