Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 2

[p. XVIII]

Aan den wel eerwaardigen heere Rutger Schutte.

Schutte, die door kracht van woorden
Woelzieke Y- en Amstelboorden

Aan uw tong geketend houdt,

Wen gij hun de juiste schakel
Van het Godlijk heilorakel

Op het allerklaarste ontvouwt;

Was 't dan niet genoeg met preken
In ons herte deugd te kweeken;

Deugd, die uit de Godsvrucht spruit?

Was het niet genoeg met reden
Dwaling, driften, booze zeden,

Wederlegt, bestreen, gestuit?

Neen: uwe ijver moest in dichten
Ook het Christendom noch stichten;

Dichten, Zangkunst toegewijd;

Dichten, die op cherubschachten,
Ons, verhemeld van gedachten,

Voeren boven lucht en tijd.

O! hoe zalig is dit zingen,
Werk der reine hemeilingen,

's Hoogsten wonderdaan ten prijs!

Wufte wereld, zing vrij tonen,

[p. XIX]

 

Die Gods eer en wetten hoonen:

 

SCHUTTE leert ons beter wijs.

 

Dank heb dies de wijze schrijver;

 

Dank zijn dichtvuur; dank zijn ijver;

 

Dank zijn kunde in zang en maat.

 

Lang moog hij onze aandacht wekken!

 

Lang een David ons verstrekken,

 

Daar hij zulke tonen slaat!

 

Maar, wist SCHUTTE met gezangen,

 

Nu al's vromen oor te vangen;

 

Hemel, hoe zal dan zijn stem

 

Eens ter eere uws Konings klinken,

 

Wen hij als de zon zal blinken

 

In het nieuw Jerusalem!

Z.H.A.