Spolia mundi

[p. 112]

VII

Altijd dit heimwee naar u, grijze Kathedralen:
Vaders van onze geest in wier subliem gebeent'
De nood om God extatisch staat versteend
En 's mensen Hooglied zingt in stomme materialen;
Verbrijzeld ligt de Hand die u deed ademhalen,
Maar 't is de Geest, die eeuwig door uw ruimten zingt,
Waarom ons heimwee huilend rond uw torens kringt
En 's harten duif, bedrukt, verkleumt in uw portalen.