Spolia mundi

[p. 97]

[De zware pracht van ene vruchtentak]

De zware pracht van ene vruchtentak
Die brak, heb ik u voorgebroken,
U één voor één de vruchten toegestoken -
En hoor nog eens de woorden die ik sprak:
‘Gij zijt mijn vruchtenboom, mijn loverdak;
Mijn schaduwtent staat hemelwijd gespannen,
Mijn rustbed ligt bij bronnen uitgespreid’.
En in de kring der wetgeleerde mannen
Die met gekromde rug de last der letters dragen,
Zing ik uit volle borst uw heerlijkheid -
En prijs en prijs en prijs uw welbehagen.