Spolia mundi

[p. 69]

Ganzen

Waar de ganzen zich bewogen,
Mokkend, naar een brakke poel,
Zag ik, met mijn eigen ogen,
Zelden met méér stijlgevoel
Nog in troebel water vissen;
Ganzen hebben dit fatsoen,
Meen ik, wat soms mensen missen,
Om wat zij doen zó te doen
Dat zich géén in hen vergisse -
En zich dan, in gras en lissen,
Van haar smetten nog te ontdoen.