Spolia mundi

[p. 61]

De domste dieren

Wie zei mij, dat het eerst de domste dieren:
De os, de ezel en de schapen, waren
Die met de Wijsheid Kerstmis kwamen vieren?

Want 'k zoek vergeefs hier nog naar arabieren:
Paarden en kemels met vergulde hoeven
Waar kortingen en wijzen op koetsieren -

Naar honden die op trouw en snelheid snoeven.
Waar zijn zij nu die alles beter weten
Dan andre dieren die geen gunst behoeven?

Ik zie slechts grote, droeve ogen staren
In 't felste licht, en smalle grijze spleten,
Dwaas kopgeschud en ongewis gebaren,

Omdat zij ieder ogenblik het eten,
Het loeien en het balken en het blaten,
Waarvoor zij op de wereld zijn, vergeten

En zeer tevreden zijn en zéér gelaten.