Spolia mundi

[p. 58]

Honden

Geschilderd en als speelgoed bijgezet
Bij koningskind'ren soms op een portret,
Kan ik die rasbandieten éven velen;
Waarom mijn afschuw langer nog verhelen!

Ik haat ze niet; 'k vind ze allen even erg:
De hazewind, de buldog en de dwerg;
In huis, op straat, op jacht en aan de keten;
Vooral op schòot ben ik op hen gebeten!

Doe ik u ongemak (doch zwart is zwart!)
Daar ik de honden én hun heren tart:
De prins, de proost, de veearts en de freule? -
Ik kan de méns niet met de hónd zien heulen!

Genoeg ervan; - en van hun deugden ook!
Behalve trouw en vlijtig aan de knook,
Wordt er geen haar dat deugt aan hen gevonden;
Hoe groot of klein ze zijn - ze blijven hónden!