Schriftoverdenkingen. Deel 3 (Verzamelde werken afdeling II)

Standvastig, onbeweeglijk.¹⁾

Zijt standvastig, onbeweeglijk.
1 Cor, 15:58.

Nu heb ik pas zéker me zelf, en waarschijnlijk ook vele lezers vermoeid met dat knippen van citaatjes van mensen-met-handtekening: zó staat het er wel, maar......zó is het bedoeld. Het staat er in dezen, niet in dien zin. Het was wel binding, maar het was toch

1) De Reformatie, XXIV, 5 februari 1949.

[p. 417]

maar een bagatel. Zoveel procent. Vol - niet vol. Uitwendig - inwendig. Zó kan 't nog, zó kan 't niet. Ik deed mee - maar met die en die bedoeling.

En zo voort.

Daar ploft ineens een paaspreek in de gelederen. Het slot van 1 Cor. 15. Zo doen broeders, weest standvastig (hedraioi) en onbeweeglijk (ametakinètoi).

‘Hedraioi’, dat betekent eerst: zit je op je stoel, blijf dan zitten. Heb je een relatie, een betrekking? Blijf dan daarbij. Stoel je op een wortel? Blijf dan op dien wortel stoelen. En verder in het Nieuwe Testament? In 1 Kor. 7:37 is een ‘hedraios’ een man, die zich van veel weet te onthouden, omdat hij van de driften, de lusten, niet heen en weer bewogen wordt. Zijn standvastigheid heet een charisma (7:7). En de kerk? Wel, haar naam is: hedraiooma! ‘Vastigheid’ der waarheid. Als Genesis 1-3 historische werkelijkheid is, blijf dan daarbij, synode van Assen. En als men de kinderen moet houden voor wedergeboren, en wie dat niet belooft (!) te leren, weg moet, blijf dan daarbij, synode van Utrecht. Maar zegt niet, als ge samenkomt tot het plaatsen van handtekeningen onder eden, die ge morgen weer omzwachtelt met reserves: dat is van God. Indien het Baäl is, dan is het Baäl. Indien Jahwe, dan Jahwe. Hoe lang hinkt gij op twee geachten, en zijt kwaad op - de standvastigen, die zeggen: DAAR staat het? Wees toch tegen de ‘wirwar van Mythen’ (Stauffer in Kittel, Wtbch), en vecht toch van den aanvang mee tegen het stuivertje wisselen van de moraal (Ridderbos, K.V. op Jes. 5:20).

En dan: ‘ametakinètoi’! Laat u niet afbewegen van de hoop des evangelies (Kol. 1:23). Als de bejegeningsnorm voor uw kinderen is: voor wedergeboren houden, laat u dan van die norm niet afhouden, en zeg niet later: 't kan ook wel zó, dat ge hen bejegent als nog niet wedergeboren. En is de bejegening naar de hoop des evangelies, die door de belofte ligt afgegrensd, houd u dan daaraan. Maar dokter niet na, en dokter niet eromheen. Zet uw grenspalen niet telkens anders - houd grenspalen, synodenormen, formules, kerkrechttheorieën vast; alleen als ze vals zijn, ruk ze dan uit, maar dan royaal (Deut. 19:14) (Spr. 23:10). Laat u niet ompraten, niet van uw plaats aftrekken, wees niet aldoor op de vlucht voor de naakte feiten (Jes. 22:3) (Deut. 32 vs. 30). Al die plaatsen, hier aangehaald, hebben hetzelfde grondwoord: ametakinètoi (Schneider in Kittel).

[p. 418]

Want ge hebt een Naam aangeroepen. Den naam van den levenden Christus-Kurios. Zijn leven hebt ge beleden als krachtig werkend in uw formules. Is dat leven niet erin beleden, zij het dan publiek, want de kerk moet ‘hedraiooma’ van de waarheid (trouw) zijn, en als ze paasvrucht noemde wat een kwade vrucht was, dan moet ze herroepen; duidelijkheid en constantie is een zaak van to be or not to be voor een ‘hedraiooma’.

Het benauwende is, dat, terwijl de hele wereld het woord ‘gerechtigheid’ declineert in alle talen, het mensenwoord dagelijks gedevalueerd wordt. En dat in een landje bij de zee, waar nog het laatste restje calvinisme was, het precies dien zelfden kant uitgaat.

Een energie van dwáling, is dat geen oordeel? (2 Thess 2). Niet de twist, doch de verandering van de twistpunten is het oordeel!