De Kerk. Deel 2 (Verzamelde werken afdeling III)

Waar is de scheldbrief?^*)

Vaak wordt gezegd: in een bepaald kerk-instituut (in casu: het hervormde) gebeuren nog wedergeboorten. Ergo: God heeft dat instituut nog niet een scheldbrief gegeven. Ergo: al dwingt het u ook tot dingen, die uw geweten u verbiedt, drijf de gehoorzaamheid nimmer zó ver, dat dit instituut ù den scheidbrief geven zou vanwege uw gehoorzaamheid......

Tegenover dergelijke drogredenen moet men weer het ambt der gelovigen leren verstaan in den breden zin, waarin het in Zondag 12 van den Heidelbergsen Catechismus wordt opgevat: een vervulling van de roeping, die in de zalving met Christus Jezus gegeven is. Dit ambt der gelovigen zal de bekende vraag: ‘waar is de scheidbrief van ulieder moeder?’ uitleggen, gelijk het betamelijk is. Het leest daar niet een vergunning in, om ‘moeder’, de verbondsgemeenschap, maar te laten zondigen tegen de huwelijkstrouw, om dan hoogstens daarover te zuchten, doch een oproep tot de gemeenschap om het werk ener (met Jahwe) ‘getrouwde vrouw’ naar eis van het huwelijksverbond

*) De Reformatie, 4 jan. 1935, 15e jrg., no. 14, blz. 115 (Kerkelijk Leven)

[p. 151]

te blijven doen. Waar is die scheidbrief? Heeft Jahwe soms zijn ‘vrouw’ zijnerzijds verstoten? Welneen, zij zelf onttrok zich harerzijds, zondigde, voegde zich niet meer ‘onder de wet des mans’. Dus wordt nu in bekering van dit harerzijds verstoten van Jahwe van haar de daad geëist. Die daad is niet een afscheiding van de kerk, maar wèl van een onzalig kerkbestuur, dat de ‘moeder’ bejegende, als had ze een scheid-brief inderdaad gekregen, als ware ze ‘vrij’. Het ambt der gelovigen heeft, naar het recht, dat in Christus' kerk als plicht is aangekondigd, de zaken der kerk uit te richten, zonder rechts of links te zien, zonder politieke bedoelingen te hebben, staande in dezelfde houding, waarin Luther sprak: hier sta ik, ik kan niet anders, God helpe mij, amen.