Brieven van een zeeman
(1971)–F. Schamhardt–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 236]
| |
kranten en uitgevers zijn zo attent niet). Ze vindt het blijkbaar niet veel zaaks, mijn verhaaltje, want meer dan ‘dat het aardig leest’ kreeg ze niet over haar lippen. Ze had natuurlijk verwacht dat ik in enthousiaste ontboezemingen zou vertellen hoe onovertrefbaar ik haar vrouwelijkheid en haar literatuur wel vond. Ik vind het aardig van haar dat ze me niet probeert te lijmen met een snertpraatje; daar is ze veel te eerlijk en te eenvoudig voor. Wel moet je haar ononderbroken aan het woord laten, want ik heb tot nu toe gemerkt dat een soort van ‘gesprek’ met haar niet te voeren is. Zij decreteert. Dit en dit ben ik van mening en zo (als je wilt, voegt ze er dan tussen) moet je dientengevolge doen. (‘Je moet altijd bedenken wie ze is en wat ze kan’, schreef mijn oom in een van zijn brieven aan Nieuwenhuys (maar het kan ook aan Veenstra geweest zijn)). Ik voor mij vind haar een buitengewoon boeiende en innemende vrouw, werkelijk iemand van goeie wil, en ik zou wel eens willen weten hoe ze in werkelijkheid is, d.w.z. in huis, in het dagelijks leven, in de intimiteit. Zo van buiten af kun je naar een mens alleen maar raden. (Over de radio hoor ik net dat ‘onze’ troepen worden gebruikt op Curacao, voor politiediensten. Ik wou dat ‘we’ zo verstandig waren om die Nederlandse soldaten onmiddellijk terug te trekken, want we hebben met de stakingen van de Antillianen niets te maken.) Maar Beb Vuyk in de werkelijkheid zal ik nooit leren kennen, niet alleen omdat ze een vrouw is, maar ook door het verschil in leeftijd. Ik hoop toch zo dat ze nog wat werken en leven mag. Eventjes vroeg ik daar naar. O, zei ze, ik moet volgende week weer naar de dokter voor een contrôle, maar vorige keer zei hij dat alles naar wens ging. Ik hoop dat met haar. Op het ogenblik zit ik me een beetje te schamen dat ik zoveel flesjes Heinekens van je heb leeggedronken. Het is toch werkelijk een beetje vreemd dat we dat altijd doen, wanneer ik eens in die grijze stoel zit. Je moet niet denken dat ik dat leegdrinken van flesjes bier niet graag doe, want het tegendeel is waar. Maar ik heb dan altijd het gevoel dat ik een klaploper ben. Liever zou ik dan naar de welbekende en ook in Holland dienstvaardige Chinees gaan, de man die met zijn olieachtige glimlach voor je klaar | |
[pagina 237]
| |
staat en aan het eind van zo'n avond de rekening presenteert. Duur is hij niet eens. Maar ik heb hier in Holland geen ‘maats’ om mee naar de Chinees te gaan. (Ik heb een nieuwe schrijfmachine, verdiend als kapitein op een proefvaart met een Duits schip, dat op de werf van Lekkerkerk gebouwd is, en je ziet uit de vele doorhalingen, dat ik er nog niet goed op thuis ben.) In Indië (Indonesië is voor mij nog steeds Indië) deed ik dat een enkele keer met Verhoeff die tegenwoordig in Soest woont, in een keurig huisje. Ik herinner me dat hij (met zijn koloniale afkeer van Amerikanen, want de Amerikanen hadden immers de oorlog gewonnen en zij waren nu immers de grote mannen in Oost-Azië?) mij eens de ‘twee-slokken-proef’ liet nemen. Eerst een slok uit een flesje Heineken (onder de naam van Tiger-beer van Singapore) en vervolgens uit een blikje Milwaukee-beer van een Amerikaanse brouwer. Om te rillen was het. Amerikanen hebben de ongelukkige gewoonte om overal suiker in te gooien, en het leek wel of in dat Milwaukee bier ook suiker zat. Ik ben voorgoed genezen van Amerikaans bier. Beb Vuyk heeft me met Nettie uitgenodigd om een dinsdagavond bij haar te komen eten. Rob Nieuwenhuys zal dan ook komen. Op het weekend zijn we altijd zo ‘bezet’, zei ze, en jullie winkel is immers op dinsdag gesloten? Best, hoor, we zullen een dinsdagavond doorbrengen in Loenen aan de Vecht, waar ze woont met haar man in een alleraardigst huisje. Van harte hoop ik dat het gesprek niet op de Israeli's zal komen, want dan word ik wild van hun ‘sociologie’. Ik noem de Arabieren (althans de slaven die worden misleid door hun kliek) maar moordenaars, en dat is natuurlijk niet geleerd genoeg. Ik hoop je gauw weer te zien. Hartelijke groeten.
Frans. |
|