Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Droevigh liedt ofte rouw-klachte der Spaensche rycken op het af-sterven van hunnen genaedigen koninck Carolus den tweeden van dien naeme, gebeurt in het jaer 1700.

Stemme: ô Grand Duc de Luxembourg!

NEderlanders weent en treurt,
Over 't gon' nu is gebeurt,
Wilt den droeven rouwe draegen,
Over uwen koninck groot,
Die is doodt, 't is publijck,
Draecht den rouw g'heel 't Christen-rijck.

Mercurius brocht de maer',
Klaeghd' aen ons den rouw' te gaer,
Dat den koninck was van 't leven,
Die aen hun sijn wetten gaf,
Kroon en staf, Leyt hy af,
En de doodt ruckt hem in 't graf.

Treckt nu aen het rouw'-gewaedt,

Princen, graeven, bosschen-raedt,
Want de doodt komt te gebieden,
Groot en kleyne schudt en beeft,

[p. 172]

 

Al dat leeft moet'er aen,

 

Eens in aerd' en stof vergaen.

 

 

 

Neptunus houdt uw' baeren stil,

 

Van droefheydt, die vaeren wil,

 

Koop-lieden die placht te swaeyen

 

Op de zee naer verre landt,

 

Blijft aen kant, strijckt de vlagh,

 

En maeckt t' saemen droef geklagh.

 

 

 

Krijghs-lien met een moedigh hert,

 

Kleedt u oock in 't duyster swert,

 

En beweent de doodt met eenen,

 

Van den koninck seer getrouw,

 

Draeght den rouw, En verset

 

Pijcken, degens en mousquet.

 

 

 

Steden, dorpen, 't magistraet,

 

Elck een uyt-vaert houwen gaet,

 

Bisschoppen, abten, prelaeten,

 

Singen een droeve stem,

 

Requiem, Voor de ziel,

 

Die ons in goed' wetten hiel.

 

 

 

Leest nu de Profundis al

 

In ons Nederlandtsche dal,

 

Maeckt geluydt met al de klocken,

 

Over onsen koninck goedt,

 

'T spaensche-bloedt, Nu beweent,

 

Draeght den rouw en g'heel 't gemeent.

 

 

 

Het bedroefde spaensche rijck,

 

Treurt of ieder waer een lijck

 

Door den rouw van hunnen koninck,

 

Die ieder blijcken laet

 

G'heel den raedt' is in 't swert,

 

Draeght de droefheydt in het hert.

 

 

 

Neder-landers treurt niet meer,

 

'T is den wil van Godt den Heer,

 

Niemandt en kan de doodt ontvluchten,

 

Groot en kleyn al sterven moet,

 

Geldt en goedt, Eer' en pracht,

 

Dat wordt van de doodt veracht.

[p. 173]

 

De doodt siet door de vingers niet,

 

Maer Prins en Koningen gebiedt,

 

Te leggen kroon en schepter af,

 

Om dan te rotten in het graf,

 

En sy niemandt genaed' en doet,

 

Maer jonck en oudt al sterven moet,

 

Want al wat leven heeft ontfaên,

 

Dat moet de doodt eens onderstaen.