Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Een toe-maetjen,, Voor een praetjen.

Wanneer ick zulcx kom' te bemercken,

Dat de meyskens soo prachtigh gaen,

En daer by noch te leegh te wercken,

Dat doet my g'heel in twijffel staen,

Waer mede dat sy 't geldt winnen,

Om soo te spelen de jouffrouw,

En oock om dagh en nacht te minnen,

Leven rechtveirdigh en getrouw.

Over-zulcx en kan ick niet weten,

Waer med'-men zulcke kleeren draeght,

Som' hebben qualijck broodt om t' eten,

Swijght dat is my te veel gevraeght,

Ick en wil hier geen vonnis strijcken,

'K laet het Godt en den meulder scheen,

Al dat-men niet en kan doen blijcken,

En magh m' aen ieder niet verbreen:

'T spreeck-woordt is, en 't moet soo wesen

[p. 171]

 

Dat m' ieders fauten decken moet,

 

Die van elck een wilt zijn gepresen,

 

Ontfanght het suer gelijck het soet,

 

Want ick en wil hier niemandt blaemen,

 

Noch oock mis-prijsen 't waer my leedt,

 

Want 't is my oock seer aengenaemen,

 

Als ick sien meyskens net gekleedt,

 

Die naer den snuf gaen 't is groot eere,

 

Worden van al gerespecteert.

 

Daerom en wil ick 't niet blameeren,

 

Ick ben wijser als dat geleert,

 

schept moedt meyskens wilt maer proncken

 

Den korten voor-schoot met salblaen,

 

Want gy-lied' zijt van liefde droncken,

 

Gy zult noch selfs te vryen gaen.