Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck
(1712)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijStemme: De weireldt gaet verkeert.
WEduwe-vrouwkens al,
'K moet u wat vremdts vertellen,
| |
[pagina 126]
| |
En meyskens in 't getal,
'T en zijn geen bagatellen,
Een meulder in Brabandt,
Kan u-lieden nu vermaelen, playsant,
Voor die hebben veel quaelen,
Spoeyt u naer dat landt.
Voor vijfthien stuyvers geldt,
Geeft elck een ander wesen,
Zijt gy mismaeckt gestelt,
Hier kont gy zijn genesen,
Die vuyl en pockigh zijn,
Kreupel, blindt of manck gebooren, Hoort mijn,
Of 't maeghdom heeft verlooren,
'T dient tot medecijn.
Al die hun drincken stom,
Oft hebben scheeve beenen,
Gehult, gebult oft krom,
Vermaelt hy recht met eenen,
Alwaert gy hondert jaer,
Oude wijven sonder tanden, Te gaer,
Oft die draeght krom sijn handen,
Maelt hy fris en klaer.
Sa mannen wie gy zijt,
Die hebben quaede Grieten,
Ras naer den meulen rijdt,
Laet het u niet verdrieten,
Vuyle poppen maeckt gedaen,
Die by nachten domineeren, Wilt gaen,
En u liet karesseren,
Stelt u op de baen.
Al die zijt oudt en koudt,
En noch eens tracht te paeren,
Gaet naer den meulen stout,
Vol rimpels en grijs hayren,
Al waer uw' vel soo swert,
Als een beroockte schouwe, dat smert,
Gy-lied' zult weer vertrouwen,
Soo 't vermaelen werdt.
| |
[pagina 127]
| |
Dochters die 't maeghdom heeft
Verkocht of wech-gegeven,
Komt daer-men 't weder geeft,
Wilt u op den wegh begeven,
Die vuyl oft pockigh zijt,
Die van ieder wordt versteken, 'T is tijdt,
Gy zult uw' quaed' gebreken,
Met een wesen quijt.
Zijt gy van wercken moe,
Gy meyskens van 't geweyen,
Rijdt naer den meulen toe,
Daer zult gy u verbleyen,
Als u den meulenaer,
In sijn meulen zal trecken, te gaer,
En al die vuyle plecken,
Zal uyt-vrijven daer.
Mannen qualijck getrouwt,
Met satte en boose wijven,
Die altijdts kijft en knouwt,
Jae somtijdts vechten, kijven,
Daer het schreminckel roert,
Doet die droncke seugh vermaelen, haer voert
Naer Brabandt sonder faelen,
Daer dien meulen toert.
En komt gy die sottin
Naer den meulen niet dragen,
Voert-se naer Brabandt in,
Op een vuylen kruy-wagen,
Al is hy wat bestront,
Dat en zal dan niet besmetten, haer mondt,
Wilt s' op den wagen setten,
Sleept haer wech terstondt.
Veel zijnder op den wegh,
Vrouwen en dochters mede,
'T is soo gelijck ick segh,
Van 't landt als uyt de stede,
Veel meyskens vuyl en net,
Siet-men door den meulen rucken, soo net,
| |
[pagina 128]
| |
Die springen op twee krucken,
Worden recht geset.
Den meulder van dit landt,
Die kan nu domineeren,
Hy krijght veel geldt op d' handt,
En a la mode kleeren,
By duysent op een dagh,
Die aldaer worden vermaelen, ach! ach!
Van vlamingen en waelen,
Krijght een goedt gelagh.
Die vol gebreken zijt,
Wilt hier niet lange blijven
Ras naer den meulen rijdt,
Laet uwen naem op-schrijven,
Al zijt g' uw' maeghdom quijt,
En laet het u niet verdrieten, altijdt,
Gy-lied' zult vreught genieten,
En wesen verblijdt.
|
|