Flora of boogaerd der lieflijcke bloemen

[p. 9]

Tot breder overtuyghinge des verschils: vermeerderinghe mijns ghedichts, lust ende vermaeck der lief-hebbers is die volghende Liedeken

Op de voys: Van den lustelijcken Mey.
Hier by ghevoecht, beginnende

DEn lustichsten tijdt is in den Mey,
Van ’t heele jaer verkoren,
De velden met vervven veelderley
Staen vveder nieu herboren,
Al vvat op aerden leeft en svveeft
In dese maent gheneucht aenheeft,
Om kat nu alle dinghen
Opt prachtichst lust voort dringhen.

Die flonckerende Sonne root

Komt ’s moghens vrolijck pralen,
En overglanst der aerden kloot
Vol eynde-loose stralen,
Deur glasighe schaerlakens schoon
Brandt sy haren vergulden toon,
Vol gout-dradighe lemren
Komt sy het aerdrijck schemren.

Sy vveckt deur lust tot vveder-lust

VVt ’t onlustich besvvaren,
Ceres en Flora langh gherust,
Met vveerschijnighe blaren,
Sy doet verrijsen al ’t ghevvas,
En splijt de spitsen van ’t jongh gras,
’T groen kleedt komt sy vveer geven,
En ’t doode vveder leven.

Het lustich veer-blaeu schijnent vvoudt

Met frissch knoppende blader,
VVordt oock nieu jeuchdich vveer bedout,
Tot vvasdom allegader,
’T naerder gheboomt met bloesem staet,
Hier vvit, daer root, daer incarnaet,
Elck gheeft met schoonen luyster
Onder een schaduvv duyster.

Die vvisplende Rivierkens klaer,

Met bloem-boordighe kanten,
Blincken stroomschiffrich hier en daer,
Deur groen mossighe stranten,

[p. 10]

 

Beplant met boomkens van vveer-sy,

 

Die haer hooft spieglen bly

 

In haer glas-decksels even,

 

Siet sich de Son klaer svveven.

 

’T Hemel beklimment vlugh ghediert

 

Met bont gheveerde seylen,

 

Nu vrolijck deur de vvolcken svviert

 

En komt vveer ’t aerdtrijck peylen,

 

Al org’lende een soeten sanck,

 

Terghen s’ Echo tot vveder-klanck,

 

Elck manneken en manninne

 

Spelen om vreucht te vinnen.

 

Het vvildt ghediert en dertel vee

 

Springht deur die nieu tapeeten,

 

Scheerend’ ‘tgroen-hayrich loof gheree,

 

’T vvelck sy hongherich eten,

 

Om boeten hunnen geylen lust,

 

Elck manneken sijn manninne oock kust

 

Om haer gheslacht te houden,

 

En niet te doen verouden.

 

Princen de Mey met sijn gheneucht

 

Is niet om te vol-loven,

 

VVant hy gaet den April in vreucht

 

En ’t heele jaer te boven,

 

Looft hem met my menschen al t’saem,

 

Looft hem met my o jeucht bequaem,

 

Helpt my dit Liedt volbringhen

 

Tot lof van Mayo singhen.