Werken. Deel III
(1934)–Jan van Ruusbroec– Auteursrecht onbekend
[pagina 118]
| |
* XI. Kloostergeest in de kleeding tegenover de moderne ontaarding *Ende hier-omme, prueft ende merct u-zelven ochteGa naar voetnoot1) ghi dese .vij. slote in u ghevoelt, ende ochte ghi gheciert ende ghecleet syt van binnen met den doechden die daer-toe behoren. Want ic vreese datmen ghemeenlyc in religiën ende in cloestere meer soect ende begheert den lichame te chierne ende te cleeden van buten, dan die ziele van binnen. Ende hier-omme seggic u: en syt niet curioesGa naar voetnoot2), maer syt onachtsam van uwen abite dat ghi ane-draecht. Eest out, eest nuwe; hoe gr<o>f, hoe versmaet datGa naar voetnoot3) si, dat laet u ghenoeghen alsoe alsment u gheeft: es uwe lichame ghedect jeghen dat coudeGa naar voetnoot4) ende bescermt jeghen hitte, dat es ghenoech. Wildi uwe regule leven ende gode behoudenGa naar voetnoot5), [Ende]Ga naar voetnoot6) en murmurreert niet. Want inden beghinne, alle <die>Ga naar voetnoot7) heilighen die relegiën ende ordenen stichten, die vercoren dat groofste ende <dat> onweerdsteGa naar voetnoot8) laken datmen inde provincie vandt daer si in woenden, ende altoes sonder varwe. Nu heeft de duvele ende de hoverdeghe mensche nuwe vonde vonden. Dat swaertGa naar voetnoot9) soudeGa naar voetnoot10) syn, dat es brunet ghegreint. Dat grauwe abyt es bruun ghemingt worden: blau groene ende root te gadere gheminctGa naar voetnoot11). Wit en can men niet gheveisenGa naar voetnoot12), dat moet alsoe bliven. Maer hoe dat de varwe esGa naar voetnoot13), men neemt gherne de beste wolle die men vercrighen mach, in wat state dat siGa naar voetnoot14). Ende alse dat laken b[e]ereet es, soe en weetment hoe sceppenGa naar voetnoot15) noch maken, dat der werelt ende den duvel behaghen moghe. Selcke makent soe wyt ende soe groot, datmenre .ij. ochte .iij. cledere ave maken mochte; selke maken<t>Ga naar voetnoot16) soe inghe ochteGa naar voetnoot17) aen haer vel ghenayt ware, de onderrocke tot den knie cort ende opden buc ghecnoopt als een sot. Selcke makent soe lanc, datment hoghe opscorsen moet; ende selke makent dat achter | |
[pagina 119]
| |
hem sloit in de modere. Prueft ende merct: aldus en waestGa naar voetnoot1) niet <geordent>Ga naar voetnoot2) int begin. Ende hier-omme es wolle ende varwe ende maecsele der cleedere irregheleer, dat es onhebbelycGa naar voetnoot3) der ordenen. God gheve hem sine wysheit diet maken doen ende alsoe draghen. Tote deser dorheit die nu in cloestere regneert, daer volcht <noch>Ga naar voetnoot4) na [eene]Ga naar voetnoot5) andere cierheit. Dat syn gordele met silvere beslaghen, ende sunderlinge clatermeerseGa naar voetnoot6) ende chierheit die men daer aeh-hanct, datGa naar voetnoot7) de joncfrouwe de nonne, al clinckende ga alse eene hinne met bellen. Dei moneke ryden ghewapent ende met langhen swerdenGa naar voetnoot8) als ridderen. Maer jeghen den duvel ende jeghen de werelt ende jeghen hare quade <onreyne>Ga naar voetnoot9) ghenuechte ende ghelost syn sy onghewapent. Ende daer-omme werdense dicwile verwonnen. Selcke joncwrouwen ochte nonnen die ute-gaen, gheciert, begheren meer te behaghene der werelt dan gode. Ende hieromme es hare uutganc verghiffenisseGa naar voetnoot10) ende eewich venyn, dat den duvel <wel> behaecht: dat si met hem <eweleec>Ga naar voetnoot11) drinken selen inde onreyne camere der hellen. <Nu merct:>Ga naar voetnoot12) die joncfrouwen die in oordenenGa naar voetnoot13) syn, sy moeten haer cameren gheciert hebben met
coetsenGa naar voetnoot14), met sittecleren, met saergen ende met cussenen, alse ochte sy inde werelt waren. Ende hier-in moechdiGa naar voetnoot15) merken: dat leven dat de heilighe stichten inden beghinne van ordenen, dat destruéren de-ghene die nu syn. Ende al selc quaet exempel vinden die kindere die nu in cloestere comen. Ende aldus tegheet ordene ende heilich leven van daghe te daghe in lanc so meer.
Ende hier-omme hebbic u ghescreven hoe ghi eenen dach leven sult. Ende alsoe leeft al uwe daghe. Ende merct u selven alle daghe buten ende binnen, ocht ghi uwen dachloen verdient. Want ghi en cont de wysheit gods niet ghehoenenGa naar voetnoot16) noch bedrieghen. Ende die gherechticheit | |
[pagina 120]
| |
gods sal u te-rechteGa naar voetnoot1) oordelen in dien poenteGa naar voetnoot2) datGa naar voetnoot3) ghi in dat inde uws levens vonden weit. Ende hier-omme soe radic u:
Merct u nauwe ende hoedt u wel:
die tijt es cort, die doot es snel.
Als<t>Ga naar voetnoot4) comt ane die stont
dat uwe ziele lydtGa naar voetnoot5) den mont,
dan suldi loen na werc ontfaen:
dat wederkeeren es ghedaen.
|
|