Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Van onderscheide tusschen die ghehuerde knechten ende die ghetrouwe knechten Gods. C. VI.15Noch moechdi merken dat selke menschen die gaven Gods 16onfaen als ghehuerde knechten Gods, en̄ selke andere als 17ghetrouwe knechten Gods; en̄ dese sijn onderlinghe contrarie 18in allen inwendighen werken, dat is in minnen en̄ in menin- 19ghe, in ghevoelen, en̄ in alle inwendigher oefeninghen van 20levene. 21Nu merct, alle die menschen die hem selven alsoe onor- 22delike minnen, dat si Gode anders niet dienen en willen dan 23om haer eyghen ghewin, en̄ om haer eyghen loen, die scee- 24den hem alle van Gode, en̄ behouden hem selven onvri en̄ 25in eyghenhedenGa naar voetnoot(2); want si soeken en̄ meynen hem selven | |
[pagina 208]
| |
1in alle haren werken. En̄ hier om, met alle haer ghebeden 2en̄ met alle haren goeden werken soeken si tijtelyke dinghen, 3oft ewighe dinghen die si verkiesen om haer gherief en̄ om 4haers selfs orber. Dese menschen sijn tot hem selven ghe- 5voecht onoirdelicGa naar voetnoot(1); en̄ hierom bliven si altoes met hem selven 6allene, want hem ghebreet gherechte minne diese verenighen 7soude met Gode en̄ met allen sinen gheminden. En̄ al schinen 8dese menschen houdende die wet en̄ die gheboden Gods en̄ 9der heyligher Kerken, si en houden niet die wit der minnen; 10want alle dat si doen, dat doen si van node, en niet 11van minnen, op dat si niet verdoemt en werden. En̄ om 12dat si onghetrouwe sijn in hare inwendicheit, soe en dorren 13si Gode niet ghetrouwen; mer alle haer inwendighe leven 14is twivel en̄ vaer, arbeit en̄ ellende: Want si aensien, ter 15rechter side, dat ewighe leven, en̄ dat vresen si te verliesen; 16en̄ si aensien, ter slinker side, die ewighe helsche pine, en̄ 17die vresen si te vercrighen. Al dat ghebet ende al dien 18arbeit en̄ alle die goede werken die si werken moghen om 19die vrese te verdrivene, dat en helpt hem niet; want soe 20si hem selven meer minnen onoirdelik, soe si die helle 21meer onsien. Ende hier aen moechdi merken, dat die helsce 22vrese comt van eyghenre minnen, die si tot hem selven 23hebben. 24Nu sprect die Propheet en̄ ook dat Boec der Wijsheit. 25Dat beghin der wijsheit dat is die vrese des HerenGa naar voetnoot(2); 26mer dat is die vrese die gheoefent wert ter rechter siden, 27daer men ontsiet, te verliesene ewighe salicheit; want dese 28vrese comt uut natuerliker neyghinghen, die elc mensce 29in hem heeft salich te sine, dat is Gode te scouwene. | |
[pagina 209]
| |
1En̄ hier omme, al is die mensche Gode onghetrouwe, eest 2dat hi sijns selfs van binnen waer neemt, hi ghevoelt hem 3selven gheneycht, uut hem selven, tot dier salicheit die God 4is. En̄ dese salicheit vreest hi te verliesene; want hi mint 5hem selven meer dan Gode; ende hi mint die salicheit 6avetreckendeGa naar voetnoot(1), om sijns selfs wille. En̄ hier om en dar hi 7Gode niet betrouwenGa naar voetnoot(2). Nochtan heet dat die vrese ons 8Heren die beghin es der wijsheit, ende ene wet der onghetrou- 9wer knechten Gods; want si dwinet den mensche die sonden 10te latene, en̄ doechden te begheren, en̄ goede werken te 11werkene: en̄ dese dinghen bereiden den mensche van 12buten, die gracie Gods tonfane, en̄ een ghetrouwe knecht 13te werdene. 14Mer inder selver uren dat hi, metter hulpen Gods, sijn 15eyghenheit verwinnen mach, dat is dat hi sijns selfs alsoe 16ledich wert dat hi Gode ghetrouwen derGa naar voetnoot(3) alle dies hem 17noot is: siet, met desen selven werke behaecht hi Gode 18alsoe, dat hi hem sijn ghenade gheeft; en̄ overmits die ghe- 19nade ghevoelt hi gherechte minne. En̄ die minne verdrijft 20twivele en̄ vreese, en̄ doet den mensche ghetrouwen en̄ 21hopen, en̄ alsoe wert hi een ghetrouwe knecht Gods, en̄ 22wert Gode minnende en̄ meynende in alle sijn werken. Siet, 23dits dondersceit tusschen die ghetrouwe knechte en̄ onghe- 24trouwe. |
|