Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Vanden blickenden steene, enden nuwen name in het boec der Heimelicheit Gods C. IV.

24En̄ hier om, soe sprect die gheest ons Heren inden boec 25der Heymelicheit Gods, dien Sint Jan bescreef. ‘Den ver- 26winnende, sprect hi⁽²⁾, dat is die ghene die hem selven en̄

(2) Vglk. Apoc. 2, 7 en 17.

[p. 202]

1alle dinc verwint en̄ overclimt, dien salic gheven, sprect 2hi, verborghen hemels broet, dat is inwendighen verbor- 3ghen smaec en̄ hemelsche vroude; en̄ ic sal hem gheven, 4sprect hi, een blickende steenken, en̄ inden steenken enen 5nuwen name ghescreven die nieman en weet dan dien 6onfact.’ Dit steenken is ghenoemt een terdelinc⁽¹⁾, om 7sijn cleinheit, want al terdet⁽²⁾ een mensce onder sijn voet, 8het en doet hem niet wee. Dit steenken is blickende claer, 9en̄ root als een vierighe vlamme; en̄ het is cleyne, en̄ ront, 10en̄ effen al omme, en herde licht⁽³⁾. Met desen blickenden 11steenken verstaen wi onsen Here Jhesum Christum; want 12na sijnre godheit, soe is hi een blic des ewighen lichtes⁽⁴⁾, 13en̄ een scijn der glorien Gods⁽⁵⁾, en̄ een spieghel sonder 14vlecke, daer alle dinc in leven. Soe wie dat alle dinc 15verwint en̄ overclimt, hem wert dese blickende steen ghe- 16geven: en̄ daer in onfaet hi claerheit, waerheit en leven. 17Dese stene is oec ghelijc eenre vierigher vlamme, want 18die vurighe minne des ewighen Woorts heeft al ertrijc 19vervult met minnen en̄ wilt al minnende gheeste te nieute 20in minnen verbernen. Dit steenken is oec soe cleyne, dats 21die mensche cume ghevoelt, al tert hijt onder sijn voete. 22En̄ hier om eest gheheten calculus, dat es een terdelinc. 23En̄ dit bediet ons sinte Paulus daer hi sprect: ‘Dattie Sone 24Gods hem selven heeft verniet en̄ clein ghemaect; en̄ 25heeft eens knechts forme aenghenomen. En̄ heeft ghehoir- 26sam gheweest toter dood des crucen⁽⁶⁾.’ En̄ hi sprect

(1) Versta een tredeling, in 't latyn letterlyk calculus.

(2) Versta, al treedt het, van het verbum terden, hedendaegs treden.

(3) Sur. et undique aequabilis, ac levis admodum.

(4) Sur. Is enim secundum divinitatem suam candor est lucis aeternae.

(5) Sur. et splendor paternae gloriae.

(6) Vglk. Philipp. 2, 7-8.

[p. 203]

1selve doer des propheten mont. ‘Ic ben een worme en̄ niet 2een mensche; lachter der menschen en̄ een verworpenisse 3des voles⁽¹⁾.’ En̄ hi maecte hem selven alsoe cleine inder 4tijt, datten die Joden onder haer voeten traden. En̄ si en ghe- 5voeldens niet; want hadden si den Sone Gods bekent, si en 6haddens niet dorren crucen. Noch is hi cleyne en̄ ongheacht 7in alle menschenherten, diene niet en minnen. Dit edel 8steenken, daer ic af spreke, dat is al ront en̄ ghelijc effene 9al omme. Die rontheit des steens leert ons, dattie godlike 10waerheit beghin noch einde en heeft; die effenheit al omme, 11dat hi alle dinc effen weghen sal en̄ een yeghelike na sine 12verdiente gheven: en̄ die ghifte sal hem ewelic sijn. Die leste 13eyghenscap die ic segghen wille van desen stene, dat is dat 14hi sonderlinghe licht is; want dat ewighe Woert des Vaders 15en heeft ghene waghe⁽²⁾; nochtans draghet hemel en̄ erde in 16sijnre cracht. En̄ het is alle dinghen even na; nochtan en 17macht nieman hervolghen⁽³⁾; want het is onthoghende en̄ 18voirgaende alle creaturen, en̄ dient wil, en̄ daert wil, saelt hem 19openbaren⁽⁴⁾; en̄ in sijnre lichtheit heeft onse zware menscheit 20overclommen alle hemele, en̄ sit ghecroent ter rechterhant 21sijns Vaders. Siet, dit is die blickende steen die den scou- 22wenden mensche ghegeven wort, en̄ in desen steen enen nu- 23wen name ghescreven, die nieman en weet dan dien 24onfaet⁽⁵⁾. Ghi selt weten dat alle gheesten ghenaemt werden 25in haren wederkere te Gode, en̄ yeghelijc sonderlinghe, na 26edelheit sijns dienst en̄ na hoecheit sijnre minnen. Sonder 27allene die ierste name der onnoselheit, dien wi inder dopen 28ontfaen: die is ghechiert metter verdienten ons Heren Jhesu

(1) Vglk. Ps., 21, 7.

(2) Sur. pondus non habet.

(3) Sur. atque omnibus aequè juxtà est, nec tamen ab ullo potest apprehendi.

(4) Sur. Excellit enim et autecedit creaturas omnes: et quibus vult et ubi vult se manifestat.

(5) Vglk. Apoc. 2, 17.

[p. 204]

1Christi. En̄ als wi desen name der onnoselheit verliesen, 2overmits sonde: eest dat wi Gode noch ghevolchsam sijn 3willen, sonderlinghe in drie werken die hi in ons werken 4wilt, soe werden wi anderwerf ghedoept inden heylighen 5Gheest. En̄ daer ontfaen wi enen nuwen name die ons ewe- 6liken blijft.