Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Van drien poenten die eenen scouwenden mensche maken. C. III.18Voirtmeer suldi weten, sal dese gheestelike mensche een 19Godscouwende mensche werden, daertoe behoren oec ·iij· 20punten. Dat ierste poent is, dat hi dat fondament sijns 21wesens grondeloes ghevoele, en̄ alsoe moet hijt besittenGa naar voetnoot(1); 22dat ander punt is, dat sijn oefeninghe moet sijn wiseloesGa naar voetnoot(2); 23dat derde punt is, dat sijn inwoninghe sal sijn een godlike 24ghebrukenGa naar voetnoot(3). | |
[pagina 199]
| |
1Nu verstaet ghi, die inden gheeste leven wilt; want nie- 2mant anders en spreke ic toe. Die eninghe die die gheestelike 3mensche met Gode ghevoelt, wanneer dat hair de eninghe 4den gheeste openbaert sonder gront, dat is sonder mate diep, 5sonder mate hoghe, sonder mate lanc en̄ breet; inder selver 6openbaringhe soe wert die gheest ghewaer dat hi hem selven, 7overmits minne, ontsoncken es in die diepheit, en̄ onthoecht 8in die hoecheit, en̄ ontgaen in die lancheitGa naar voetnoot(1); en̄ hi ghevoelt 9hem selven verdoelt in die wijtheitGa naar voetnoot(2); en̄ hi ghevoelt hem 10selven wonende in die onbekende bekentheitGa naar voetnoot(3); En̄ hi ghe- 11voelt hem selven ontvloten doer dat aenclevende ghevoelen 12der eninghe in enicheit; en̄ doer alle sterven in die leven- 13dicheit Gods. En̄ daer ghevoelt hi hem een leven met Gode, 14en̄ dat is een fondament, en̄ dat ierste punt in eenen scou- 15wende levene. 16En̄ hier uut onsprinct dat ander punt, dat is een oefe- 17ninghe boven redene en̄ sonder wise; want die enicheit Gods, 18die yeghenwelc scouwende gheest in minnen beseten heeft, 19die is ewelic intreckende en̄ ineyschende die godlike per- 20sonen en̄ alle minnende gheesten in haers selfsheit. En̄ des 21intreckens ghevoelt yeghewelc die mint, min en̄ meer, na 22mate sijnre minnen, en̄ na wise sijnre oefeninghe. En̄ die des 23intreckens waerneemt, en̄ daer bi blijft; hi en mach niet 24vallen in doetsonden. Mer die scouwende mensche die sijns 25selfs en̄ alle dinghen verteghen heeft, en̄ gheen aftrecken en 26ghevoelt, om dat hi ne gheene dinc met eyghenscape en 27besit, mer alre dinghen ledich staet, soe mach hi altoes bloet 28en̄ onverbeelt comen in dat ynnichste sijns gheests. Al daer | |
[pagina 200]
| |
1vint hi gheopenbaert een ewich licht; en̄ in dat licht ghe- 2voelt hi dat ewighe inmanen der enicheit GodsGa naar voetnoot(4); en̄ hi 3ghevoelt hem selven als enen ewighen brant der minnen, die 4boven al ghelust te sine één met Gode. Soe hi des intreckens 5ofte inmanens bat waer neemt, soe hijs meer ghevoelt. En̄ 6soe hijs meer ghevoelt, soe hem meer lust één te sine met 7Gode; want hem lust die scout te betalen die hem ghemaent 8wert van Gode. Dat ewighe inmanen der enicheit Gods, dat 9maect inden gheeste een ewich bernen van minnen; mer daer 10die gheest sonder onderlaet die scout betaelt, dat maect in 11hem een ewich verbernen. Want in die overforminghe der 12enicheit faelgeren alle gheeste in haren werkene, en̄ en 13ghevoelen anders niet dan al verbernen in die eenvoldighe 14enicheit Gods. Dese eenvoldighe enicheit Gods en mach 15niemen ghevoelen noch besitten, hi en si vore staende in 16onghemetenre claerheitGa naar voetnoot(1), en̄ in minnen boven redine en̄ 17sonder wise. Inden vorestaneGa naar voetnoot(2), ghevoelt die gheest in hem 18een eewich bernen in minnen; en̄ in desen brande der 19minnen en vindet hi einde noch beghin. En̄ hi ghevoelt hem 20selven één met desen brande der minnen: altoes blijft die 21gheest bernende in hem selven, want sijn minne es ewich. 22En̄ altoes ghevoelt hi hem bernende in minnen, want hi 23wert ghetrocken in die overforminghe der enicheit Gods, 24daer die gheest bernt in minnen. Eest dat hi hem selven 25merct, hi vindt ondersceyt en̄ anderheit tusschen hem en̄ 26Gode; mer daer hi verbernt, daer is hi eenvuldichGa naar voetnoot(3), en̄ en 27heeft gheen ondersceyt: en̄ daer om en ghevoelt hi anders 28niet dan enicheit; want die onghemeten vlamme der minnen | |
[pagina 201]
| |
1Gods, si verteert en̄ verslynt alle dat si bevaen mach in haers 2selfsheit. 3En̄ aldus moechdi merken dattie in treckende enicheit Gods 4anders niet en is dan grondelose minne, die den Vader en̄ den 5Sone, en̄ alle dat levet in hem, met minnen intreckende es in 6een ewich ghebruken. En̄ in deser minnen willen wi bernen 7en̄ verbernen, sonder einde, in ewicheit; want hier in is 8gheleghen alre gheesten salicheit. En̄ hier om soe moeten 9wi alle onse leven fonderen op enen grondelosen abis, soe 10moghen wi ewelic in minnen sinken, en ontsincken ons selven 11in die grondelose diepheit. En̄ metter selven minnen selen 12wi hoghen en̄ onthoghen ons selven in die onbegripelike 13hoecheit. En̄ in die minne sonder wise, selen wi dolen, en̄ 14si sal ons verleyden in die onghemetene wijtheit der minnen 15Gods. En̄ daer in selen wi vlieten, en̄ ons selven ontvlieten 16in die onbekende weelde der goetheit ende der rijcheit 17Gods. En̄ dair in sullen wi smelten en̄ versmelten, wielen 18en̄ verwielen ewelic in die glorie GodsGa naar voetnoot(1). Siet, in yeghewelc 19ghelikenisse van al desen, soe toenic enen scouwenden mensche 20sijn wesen ende sijn oefeninghe; mer niemant anders en 21macht verstaen; want scouwende leven en mach nieman den 22anderen leeren. Mer daer haer die ewighe waerheit open- 23baert inden gheeste, daer werden alle dinghen gheleert dier 24noot es. |
|