Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Van enen ewighen ute gane dat wi hebben in die gheboirt des Soens. C.V.13Hier onsprinct en̄ beghint een ewich ute gaen en̄ een 14ewich were sonder beghin, want hier is een beghin son- 15der beghinGa naar voetnoot(1); want nadien dat die almachtighe Vader, 16inden gronde sire vruchtbaerheit, hem selven volcome- 17like begrepen hevet, soe is die Sone, dat ewighe Woert 18des Vaders, ute ghegaen, een ander persoen inder god- 19heit. En̄ overmits die ewighe gheboert, sijn alle creaturen ute 20ghegaen ewelike, eer si ghescapen waren inder tijt; soe 21heefse God ane ghesienGa naar voetnoot(2) ende bekent in hem selven met 22onderscede in levenden redenenGa naar voetnoot(3) en̄ in ener anderheit 23sijns selfs; doch niet een ander in alder wijsGa naar voetnoot(4), want al | |
[pagina 188]
| |
1dat in God is, dat is God. Dit ewighe ute gaen, ende 2dit ewighe leven dat wi in Gode ewelike hebben en̄ sijn 3sonder ons selven, dat is ene oirsake ons ghescapens wesens 4inder tijt. En̄ onse geschapen wesen hanghet in dat ewighe 5wesen, en̄ het es één met hem na weseliken sineGa naar voetnoot(1). En̄ dit 6ewighe wesen en̄ leven, dat wi hebben en̄ sijn inder ewigher 7wijsheid Gods, dat is Gode ghelijc; want het hevet een 8ewich in bliven, sonder ondersceet, in dat godlike wesen. 9En̄ het hevet een ewich uutvlieten, overmits die gheboert des 10Soens, in ere anderheit met onderscede na ewigher redenen. 11En̄ overmits dese ·ij· poente eest Gode alsoe ghelijc, dat hi 12hem sonder onderlaet bekint ende herbeelt in deser ghe- 13lijcheit, na wesene en̄ na personen. Want al is hier onder- 14sceet en̄ anderheit na redenen, dit ghelijc es nochtan één 15met den selven beelde der heyligher Drivoldicheit, dat die 16wijsheit Gods es, daer God hem selven in bescouwet ende alle 17dinc in enen ewighen Nu, sonder vore en̄ na. Met enen een- 18voldighen siene, soe siet hi hem selve ane, als alle dine. 19En̄ dit is Gods beelde ende Gods ghelikenisse, en̄ onse beelde 20en̄ onse ghelikenisse; want hier in herbeeldet hem God en̄ 21alle dine. In desen godliken beelde hebben alle creaturen 22een ewich leven, sonder hem selven, alse in haren ewighen 23exemplare; en̄ toe desen ewighen beelde, en̄ toe desen ghe- 24likenisse hevet ons ghemaect die heylighe Drivoldicheit. En̄ 25hier omme wilt God dat wi ons selfs utegaen in desen godli- 26ken lichte, en̄ dit beelde, dat ons eyghen leven es, over- 27natuerlike hervolghen, en̄ mit hem besitten werkelic en̄ 28ghebrukelic in ewigher salicheit. 29Want wi vinden wel dat die scoetGa naar voetnoot(2) dies Vaders es onse | |
[pagina 189]
| |
1eyghene gront en̄ onse oirspronc, daer wi ons levens en̄ ons 2wesens in beghinnen. En̄ ute onsen eyghenen gronde, dat is 3uten Vader en̄ ute alle dien dat in hem levet, soe schijnt 4ene ewighe claerheit, dat es die gheboert des Soens. En̄ in 5deser claerheit, dat is inden Sone, soe es die Vader hem 6selven openbaer, en̄ al dat in hem levet; want al dat is 7en̄ al dat hi hevet, dat ghevet hi den Sone, sonder allene 8die eyghenschap der vaderlicheit: dat blijft hi selve. En̄ 9hier omme al dat levet inden Vader, onvertoent in enicheit, 10dat levet inden Sone ute ghevloten inder openbaerheit: 11ende altoes blijft die eenvoldighe gront ons ewichs beelds 12in deimsterheden en̄ sonder wise. Maer die onghemetene 13claerheit die hier ute scijnt, die openbaert ende bringhet 14voirt die verborghenheit Gods in wisen. En̄ alle die men- 15schen, die boven hare ghescapenheit verhaven sijn in een 16scouwenden levene, die sijn één met deser godliker claerheit. 17En̄ si sijn die claerheit selve, en̄ si sien, en̄ ghevoelen 18en̄ vinden hem selven, overmids dit godlike licht, dat si sijn 19die selve eenvoldighe gront na wise haerre onghescapen- 20heitGa naar voetnoot(1), daer die claerheit sonder mate ute scijnt in god- 21liker wisen, en̄, nader simpelheit des wesens, eenvoldich 22binnen blivet ewelike sonder wise. En̄ hier omme selen die 23ynnighe scouwende menschen ute gaen na wise des scou- 24wens, boven redene en̄ boven ondersceet, ende boven hare 25ghescapen wesen mit ewighen instaerne. Overmits dat inghe- 26boerne licht soe werden sy ghetransformeert en̄ één met dien 27selven lichte daer si met sien, ende dat si sien. En̄ alsoe 28hervolghen de scouwende menschen hare ewighe beelde daer 29si toe ghemaect sijn, en̄ bescouwen Gode en̄ alle dinc, 30sonder ondersceet, in enen eenvoldighen siene in godliker | |
[pagina 190]
| |
1claerheit. En̄ dit is dat edelste en̄ dat orberlijcste scouwen, 2daermen toe comen mach in desen levene; want in desen 3scouwene blivet de mensche alre best sijns selfs gheweldich 4en̄ vri, en̄ mach toe nemen in hoecheden van levene, in elken 5minliken inkere, boven al datmen verstaen mach; want hi 6blivet vri ende sijns selfs gheweldich in ynnicheden en̄ in 7dogheden. En̄ dat staren inden godliken lichte houdet hem 8boven alle ynnicheit, en̄ boven alle doghede, en̄ boven al 9verdienen; want het is die crone en̄ die loen daer wi na 10haken, en̄ dien wi nu hebben en̄ besitten in selker wijs, 11want scouwende leven dat is een hemelsch leven. Maer waren 12wi verledicht ute deser ellendenGa naar voetnoot(1), soe souden wi sijn 13hebbeliker na onser gheschapenheit, die claerheit te onfane, 14en̄ soe mochte ons die glorie Gods bat en̄ edeliker na alre 15wijs doerschinen. Dit is die wise boven alle wisen hoemen 16ute gheet in een godlic scouwen en̄ in een ewich staren, en̄ 17hoemen ghetransformeert en̄ overformet werdet in godliker 18claerheit. Dit uutgaen des scouwenden menschen es oec 19minlic; want overmits ghebrukelike minne, lidet hi sine 20ghescapenheitGa naar voetnoot(2), en̄ vindet en̄ ghesmaect die rijcheit ende 21weelde, die God selve is, en̄ die hi vloyen doet sonder onder- 22laet, in die verborghenheit des gheests, daer hi steet ghelijc 23der edelheit Gods. |
|