Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Hoe onsegheest wert gheëyscht ute te gane in scouwen ende in ghebruken. C. IV.22Nu sprect die gheest Gods in die verborghene ontvloten- 23heit ons gheests: ‘Gaet ute’, in een ewich scouwen en̄ ghe- 24bruken, na die wise GodsGa naar voetnoot(1). Alle die rijcheit, die in Gode 25natuerlic is, die besitten wi minlike in GodeGa naar voetnoot(2), en̄ God in | |
[pagina 187]
| |
1ons, overmits die onghemetene minne die de heylighe 2Gheest is; want in diere minnen smaect men al, dies men 3begheren mach. En̄ hier omme, overmits dese minne, sijn 4wi ons selfs ghestorven en̄ ute ghegaen in minliker ontvlo- 5tenheid, in onwisen en̄ in deimsterheden. Daer is die gheest 6in enen omvanghe der heyligher Drivoldicheit, ewelike in- 7blivende indie overweselike enicheit, in rasten en̄ in ghebru- 8kelicheden. En̄ in die selve enicheit, na wise der vruchtbaer- 9heit, soe is die Vader inden Sone en̄ die Sone inden Vader, 10en̄ alle creaturen in hem beyden. En̄ dit is boven persoenlijc 11ondersceet; want hier versteetmen met redenen vaderlicheit 12en̄ soenlicheit in levender vruchtbaerheit der naturen. |
|