Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Van enen Godliken ontmoete dat gheoefent wert in de verborghenheit ons gheests. C. VI.

24Alse die ynnighe scouwende mensche aldus vervolghet 25hevet sijn ewich beelde, en̄ in deser luterheit, overmits den

[p. 191]

1Sone, beseten hevet den scoet des Vaders⁽¹⁾: soe is hi ver- 2claert met godliker waerheit; en̄ hi onfeet die ewighe ghe- 3boert alle uren nuwe, ende hi gheet ute na wise des lichts 4in een godlic scouwen. En̄ hier ontspringhet dat ·iiij· poent 5en̄ dat leste, dat es een minlije ontmoet, daer onse hoechste 6salicheit boven al⁽²⁾ in gheleghen is.

7Ghi selt weten dat die hemelsche Vader, alse een levende 8gront, met al dien dat in hem levet, werkelic es ghekeert in 9sinen Sone, alse in sijns selfs ewighe wijsheit. En̄ die selve 10wijsheit, en̄ al dat in hare levet, es werkelic wederboeghet 11inden Vader, dat es inden selven gronde, daer si ute comt. 12En̄ in desen ontmoete ontspringhet die derde persoen tus- 13schen den Vader en̄ den Sone, dat es die heylighe Gheest, 14hare beyder minne, die een met hem beyden is inder selver 15naturen. Ende si beveet en̄ doregheet, werkelijc ende gebru- 16kelic, den Vader en̄ den Sone, en̄ al dat in hem beyden 17levet, met alsoe groter rijcheit en̄ vrouden, dat hier af alle 18creaturen ewelike swighen moeten; want dat onbegripelike 19wonder dat in deser minnen leghet, dat onthoeghet ewelike 20allen creaturen in verstane. Maer daermen dit wonder ver- 21steet en̄ ghesmaect sonder verwonderen, daer is die gheest 22boven hem selven en̄ één met den gheeste Gods, en̄ smaect 23en̄ siet, sonder mate alse God, die rijcheit die hi selve es in 24enicheit des levenden grondes, daer hi hem besit na wise sire 25ongeschapenheit⁽³⁾.

(1) Sur. Atqui ubi intimus contemplator ea, qua dictum est ratione, aeternam suam assecutus est imaginem, et in hac puritate ac synceritate, per filium, Dei patris sinum, obtinuit ac possedit.

(2) praecipuè, zegt Surius.

(3) Sur. Ubi igitur mira haec sine admiratione et intelliguntur et gustantur, ibi spiritus supra seipsum sublevatus, unum cum Dei spiritu effectus est, et in vitalis fundi unitate, ubi seipsum secundum esse suum increatum, possidet divitias illas, quae Deus ipse est, sine meusura divino quodam modo gustat et adspeetat.

[p. 192]

1Nu wert dit verweende ontmoet in ons na die wise Gods, 2sonder onderlaet, werkelic vernuwet⁽¹⁾; want die Vader 3ghevet hem inden Sone, en̄ die Sone in den Vader, in een 4ewich welbehaghen en̄ in een minlijc behelsen: en̄ dit ver- 5nuwet alle uren in bande van minnen. Want alsoe gheliker- 6wijs alse die Vader sonder onderlaet alle dinc nuwe anesiet 7in die gheboert sijns Soens, alsoe werden alle dinc nuwe 8ghemint vanden Vader en̄ vanden Sone inden uutvlote des 9heylichs Gheests. En̄ dit is dat werkelike ontmoet des Vaders 10ende des Soens, daer wy minlic in behelst sijn overmits den 11heylighen Gheest in ewigher minnen.

12Nu es dit werkelike ontmoet en̄ dit minlike omhelsen in 13sinen gronde ghebrukelic ende sonder wise; want die af- 14grondighe onwise Gods die is soe duyster en̄ soe wiseloes, 15dat si in hare beveet alle godlike wisen, en̄ were, en̄ de 16eyghenschap der persone inden riken omvanghe der wese- 17liker enicheit; en̄ maect een godlic ghebruken indien abys 18der onghenaemtheit⁽²⁾.

19En̄ hier is een ghebrukelic overliden, en̄ een vervlietende 20inslach in die weselike bloetheit⁽³⁾, daer alle godlike na- 21men, en̄ alle wisen, en̄ alle levende redenen die in dien spie- 22ghel godliker waerheit ghebeeldet sijn, vallen in die eenvol- 23dighe onghenaemtheit in onwisen en̄ sonder redene⁽⁴⁾. Want 24in desen grondelosen wiele der simpelheit werden alle dine 25bevaen in ghebrukeliker salicheit; en die gront blivet selve al

(1) Sur. Caeterùm deliciosa isthaec divinaque obviatio, absque intermissione activè in nobis renovatur.

(2) Sur. innominabili abysso.

(3) Sur. Hic verò fruitivus quidam excessus agitur, et defluens in essentialem nuditatem immersio.

(4) Sur. in simplicem illam ac innominabilem decidunt divinitatis essentiam, modi omnis ac rationis expertem.

[p. 193]

1onbegrepen, het en si met weselicker enicheit⁽¹⁾. Hier voren 2moeten die persone wiken, en̄ al dat in Gode levet; want 3hier en is anders niet dan een ewich rasten in enen ghebruke- 4liken omvanghe minliker ontvlotenheit; en̄ dit is in dat wise- 5lose wesen, dat alle ynnighe gheeste boven alle dinc hebben 6vercoren. Dit is die donkere stille⁽²⁾, daer alle minnende in 7sijn verloren. Maer mochte wi ons aldus in dogheden ghe- 8reden, wi souden ons schiere vanden live onteleden; ende 9souden vlieten in die wilde zeebaren: nemmermeer en 10mochte ons creature verhalen⁽³⁾.

11Dat wi ghebrukelike besitten moeten die wesenlike enicheit, 12en̄ eenheit claerlike bescouwen in Drieheit, dat gheve ons 13die godlike minne, die en ghenen bedeleere en onseit⁽⁴⁾. 14Amen.

Hier gaet uut dat boec der gheesteleker brulocht.

(1) Sur. sed abyssus ipsa nunquam compraehenditur, nisi ab essentiali unitate.

(2) L. ghestille.

(3) Sur. Et nos quidem si ita, ut dictum est, virtutibus excolendis nos praeparare studeremus, ipso propemòdum corpore exuti, in vastissimum divinitatis pelagus navigaremus, à nulla unquàm assequendi vel impediendi creatura.

(4) Sur. Praestet nobis divina charitas, quae nullius unquàm quanvis mendici preces frustrata est.