Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Vander gaven der Wijsheit. C. LXIX.

14Nu verstaet, inden weder inkeerne houdet hare die ghe- 15brukelike enicheit Gods rechte alse ene duysternisse en̄ ene 16onwise, en̄ alse ene onbegripelicheit. En̄ overmits minne en̄ 17eenvoldighe meyninghe, soe keert hem die gheest in wer- 18kelike offerende alle doghede, en̄ ghebrukelike offerende 19hem selven boven alle doghede⁽¹⁾. In desen minliken inkere, 20onsprinct die sevende gave dat is die gheest der smakender 21Wijsheit⁽²⁾; en̄ hi dore gheet die eenvoldicheit ons gheests, 22ziele en̄ lijf, mit wijsheden en̄ met gheesteliken smake. En̄ 23dit es een gheestelic rueren ofte gherinen in die enicheit ons 24gheests; en̄ het is inval en̄ gront⁽³⁾ alre gracien en̄ alre 25gaven en̄ alre doghede. En̄ in desen gherynene Gods smaect

(1) Sur. Spiritus verò noster, per amorem et simplicem intentionem intrò se recipiens, activè quidem virtutes omnes, et fruitivè seipsum supra virtutes omnes offert.

(2) Sur. Spiritus sapientiae vel sapidae scientiae.

(3) Sur. illapsus et fundum.

[p. 159]

1yeghewelken sine oefeninghe en̄ sijn leven, na cracht des 2gherinens en̄ na mate sire minnen. En̄ dit godlike roeren is 3dat ynnichste middel tusschen Gode ende ons, tusschen 4rasten en̄ werken, en̄ tusschen wise en̄ onwise, tusschen tijt 5en̄ ewicheit. En̄ dit gheestelic beroeren werket God in ons ten 6alre iersten vore alle gaven; nochtan werdet van ons bekent 7en̄ ghesmaect ten alre lesten. Want alse wi Gode minlijc in 8allen oefeninghen ghesocht hebben tote in dat ynnichste ons 9gronts, soe ghevoelen wi inval alre gracien en̄ alre gaven 10Gods, en̄ dit gherinen ghevoelen wi in die eninghe onser 11overster crachte boven redenen, doch niet sonder redene; 12want wi vernemen dat wi gherenen worden. Maer willen wi 13weten wat het si ofte wanen het come, soe faelgiert redene 14en̄ al creatuerlic ghemere. Want al is die locht verclaert met 15claerheden der sonnen; en̄ al sijn die oghen subtyl en̄ ghe- 16sont: wiltmen den rayen volghen die de claerheit bringhen, 17en̄ merken in dat rad der sonnen, die oghen moeten faelgeren 18haers werkes en̄ lidende onfaen dat inschinen der rayen. 19Alsoe ghelikerwijs soe is die wederblic des onbegripeliken 20lichts soe groot in die eninghe onser overster crafte, dat al 21creatuerlic were, dat met onderscede werket, faelgeren moet. 22Ende hier moet onse werclicheit liden dat inwerken Gods; 23en̄ dit is oirspronc alre gaven. Want mochte wi Gode ontfaen 24in onsen begripe, hi gave ons hem selven sonder middel⁽¹⁾: 25dat is ons ommoghelic; want wi sijn te ynghe en̄ te cleyne 26hem te begripene. En̄ hier omme stort hi ons sine gaven na 27mate ons begripes, en̄ na edelheit onser oefeninghen. Want 28die vruchtbare enicheit Gods houdet hare boven die eninghe 29onser crafte, en̄ eyscht ons altoes ghelijcheit in minnen en̄ in

(1) Sur. Enimvero si Deum nostra capacitate vel captu totum compraehendere possemus, absque medio sese nobis daret.

[p. 160]

1dogheden. Ende hier omme werden wi alle uren van nuwes 2gherenen, op dat wi alle uren nuwer en̄ gheliker werden in 3dogheden. En̄ ute desen nuwen gherynenne, valt de gheest 4in honghere ende in dorste, en̄ wilt dore smaken ende, in 5minnen storme, dore varen alle die afgrondicheit, op dat hi 6vervult werde⁽¹⁾. En̄ hier af comt een ewich hongherich 7crighen in een ewich ontbliven; want alle minnende gheeste 8begheren en̄ crighen te Gode, elc na wise sire edelheit, en̄ 9na dat hi gherenen wert van Gode; nochtan blivet God 10ewelic onbegrepen, na wise onser werkeliker begheerten: en̄ 11hier omme blivet in ons een ewich hongher en̄ een ewich 12begheerlic inkeren met allen heylighen⁽²⁾. En̄ inden ont- 13moetene Gods, is die claerheit en̄ die hitte soe groet en̄ soe 14onghemeten, dat alle gheeste faelgeren haers werkens, en̄ 15versmelten ende verzwinen in ghevoelliker minnen, in die 16enicheit haers gheests. En̄ hier moeten si liden dat inwerken 17Gods, alse pure creaturen. En̄ hier es onse gheest, en̄ de 18gracie Gods, en̄ al onse doghede ene ghevoelike minne son- 19der were; want onse gheest heeft hem ute ghewracht en̄ es 20selve minne. En̄ hier is die gheest eenvoldich en̄ ontfentlijc alre 21gaven, en̄ hebbelic tote allen doegheden. En̄ in desen gronde 22der ghevoelliker minnen, soe levet die wallende adere, dat es 23dat inschinen ofte dat inwerken Gods, dat ons alle uren be- 24weghet, en̄ stoket, en̄ intrect, en̄ ute doet vloyen in nuwe 25werke van doegheden. Aldus heb ic u bewijst den gront 26en̄ de wise van allen doechden.

(1) Sur. quo vel sic expleatur et exsatietur.

(2) Sur. Quamobrem perennis quaedam in nobis fames ac perpetua, eademque cupida vel desiderabunda, cum sanctis omnibus introversio perseverat.