Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 161]
| |
Van den hoogsten grade des ynnigsten levens. C. LXX.1Nu verstaet, dat onghemeten in lichten Gods met onbe- 2gripeliker claerheit, dat ene oirsake is alre gaven en̄ alre 3doghedeGa naar voetnoot(1), dat selve onbegripelike licht overformt en̄ dore- 4gheet die ghebrukelike neyghinghe ons gheests met onwi- 5senGa naar voetnoot(2), dat is met onbegripeliken lichte. En̄ in desen lichte 6onsinket de gheest hem selven in ghebrukeliker rasten; 7want die raste is sonder wise en̄ sonder gront, ende men en 8machse niet bekennen dan met hare selven, dat is met 9rasten. Want mochten wise bekennen en̄ begripen, soe vielse 10in wisen en̄ in maten: soe en mochse ons niet ghenoeghen; 11maer raste worde ene ewighe onraste. En̄ hier omme maect 12die eenvoldighe onsonkene minlike neyghinghe ons gheests 13in ons ene gebrukelike minne, ende ghebrukelike minne es 14grondeloes. En̄ die afgront Gods roept inden afgront, dat sijn 15alle die die verenicht sijn met den gheeste Gods in ghebruke- 16liker minnen. Dit inroepenGa naar voetnoot(3) es een overvloyen ere weseliker 17claerheit; en̄ dese weselike claerheit, in enen ommevanghe 18ere grondeloser minnen, doet ons ons selven verliesen en̄ 19ontvlieten in die wilde duysternisse der Godheit. En̄ alsoe 20verenicht, sonder middel, een met den gheeste Gods, soe 21moghen wi Gode met Gode ontmoeten, en̄ met hem en̄ in 22hem blijflike besitten onse ewighe salicheyt. |
|