Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Vander Hoppen. C. CXLIII.4Die neghentienste voghel dat es de onreine HoppeGa naar voetnoot1. Die 5woent gherne daert vule stinctGa naar voetnoot2. Si heeft scoene plumen 6ende ene croene van plumenGa naar voetnoot3; maer in den winter sit si 7bloet ende naect onder hare kindere. Hier mede versteet 8men den onreinen mensche, die der werelt behaghen wilt, 9ende hem selven ciert met scoenen plumen van cleederen, 10met waerden, met werken, met treckenden ghelate, op dat 11hi den mensche bedrieghen moghe ende verleiden na sijn 12gherief in sondenGa naar voetnoot4. Dese mensche stinct vore Gode ende 13vore alle sine heileghen; nochtan hee't hi ene scoene croene 14van plumen, dat es de glorie sijnre behaghelheit daer hi 15hem mede ciect: maer hi wert ghespijst met menschen 16messe, alse de hoppe, in dien dat hi heme verblijdt alse hi 17andere menschen ghetrecken can in onsuverheiden van 18sonden. Ende hi es onreine ende quadere dan de duvel, 19want al trect de duvel de menschen van Gode, hi en trecse 20tote heme niet, sijns te ghebrukeneGa naar voetnoot5. Maer dat doet dese 21vule mensche: hi set hemselven enen afgodGa naar voetnoot6, in dien dat | |
[pagina 220]
| |
1hi begheert dat andere menschen in heme rasten ende sijns 2ghebruken. Maer in den wintere sal hi sitten naect ende 3bloet onder sine kindere, dat es wanneer dat dese tijt der 4gracien overlijdt tote in de doetGa naar voetnoot1, so ontvalt hem al dat 5der werelt toe behoert: es hi dan naect ende bloet van 6doechden ende van godleker minnen, so moet hi eweleec 7sitten in dat helsche coude met sinen kinderen, dat sijn 8de ghene die hi bedroghen ende verleidt heeft in sonden. |
|