Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Vanden Charadriuse. C. CXLII.17Die achtienste voghel es ghenoemt CaladriusGa naar voetnoot(5). Hi es 18wit van plumen. Sijn mes verklaert de oeghen. Hi woent 19in der coninghe hove. Es hi bi enen sieken, ende sal 20die sieke ghenesen, so siet hi op heme ende ontfeet die 21siecheit, ende voerse in de locht jeghen de rayenGa naar voetnoot(6) der | |
[pagina 218]
| |
1sonnen, ende verberseGa naar voetnoot1 daer; maer en wilt hi den sieken 2niet aensien, so sterft die sieke. Al sijn gheslachte es on- 3reine, ende van Gode verboden in die joetsche wet. Hier 4in moghe wi merken dat desen voghel alle de gheesteleke 5prelate gheliken, die des volcs onachtsam sijn dat hen van 6Gods weghen bevolen es. Al sijn si gecleedt met witte plumen, 7dat es met den dienste ons Heren ende met der sacrificien 8der heilegher Kerken, nochtan sijn si onreine in dienGa naar voetnoot2 dat 9si den sieken sondeere niet aensien en willen, ende de 10siecheit sijnre sonden ute heme trecken met berespene, met 11heilegher leeren, met goeden exemplen, ende met al dien dat 12si gheleisten mochten. So souden si met rechteGa naar voetnoot3 de siecheit 13sijnre sonden ontfaen, ende voerense in de locht met haren 14ghebede; ende daer souden sise verberren in de heete rayen 15der sonnen der ghenadicheit Gods. Siet, omme dat si des 16niet doen en willen, also verre alst in hen es ende hen God 17de macht ghegheven heeft, maer laten den sondere sterven 18in sine sonden: hier omme es hare leven onreine vore 19den oeghen Gods. Maer si wandelen in der coninghe 20hove, dat es in rijcdoeme, in eeren ende in groten sta- 21ten, waer sise vercrighen moghen. Al dit gheslachte van 22desen voghelen es verboden, want al dat broederleker 23minnen darft, dat es vore Gode onreine, ende onterftGa naar voetnoot4 24Maer dat mes van desen voghelen verclaert der menschen 25oeghen: also gheliker wijs onreinicheit der sonden ende 26betterheit der ewegher pinen, dat es des sondaren mes, | |
[pagina 219]
| |
1dat sele wi vore onse oeghen houden; so werden onse oe- 2ghen verclaert in kinnessen der doecht ende in de vreese 3ons Heren. |
|