Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

[p. 148]

Van den ·XXIIIJ· joetschen priesteren ende hunnen ambachte. C. CXIX.

1Nu vent, men in der istorien dat ·xxiiij· priesteren behoer- 2den toe den temple Salamonis, die hadden kindere ende wi- 3ven: want dat priesterscap bestont doe al in een ghe- 4slachte⁽¹⁾, ende hier omme moest alsoe sijn, ochte dat 5gheslachte ende al tpriesterscap ware te nieute ghegaen. 6Ende alle die priestere daden haren dienst met den wee- 7ken⁽²⁾, alsoe datter altoes ·xij· was in den tempel; ende die 8en mochten niet uut in hare weeke⁽³⁾, want dan moestense 9reine sijs ende ghesceeden van haren wiven. Ende si ver- 10wandelden haren dienst altoes op den saterdach⁽⁴⁾: dan 11quamen die ·xij· dien de weeke toe behoerde, ende brachten 12·xij· broede al heet ghebacken, ende die leiden si op die gul- 13dene tafele, elc broet onder eene patene van goude, ende op 14die patene eene hantvol wieroecs. Ende aldus moesten die 15broede met den wieroeke ligghen ongherurt ·vij· daghe, tote 16op den anderen saterdach. Ende dan quamen die andere ·xij· 17priestere, die dese broede aten, ende verteerden den wieroec 18op den guldenen outaer, ende dan leiden si nuwe broede 19ende anderen wieroec, ende aldus ghinghen si altoes voert 20van eenre weeken in die andere. Ende dit waren die broede 21der voregheleechtheit, die altoes laghen op die guldene

(1) Sur. Quandò enim sacerdotium in una duntaxat tribu consistebat, enz.

(2) Sur. Vicissim autem sacerdotes suas agebant vices in templo per hebdomadam.

(3) Sur. quibus nec egredi indè licebat dum ipsorum durabat septimana.

(4) Sur. Omni autem sabbato sua mutabant ministeria.

[p. 149]

1tafele, die niemen anders eten en mochte dan die priestere 2in den tempel vore die jeghewerdicheit Gods.

3Nu merct, ·xij· priestere leiden de broede op die tafele 4vore Gode in der ghedinkenessen dat God, in den beghinne 5van haerre wet, ·xij· gheslachten hadde bracht ute Egypten 6ende ghespijst in de wustine met hemelschen broede; ende 7oec, in eenre voergaender figuren, dat hi, in den beghinne 8der kerstenre wet, die ·xij· apostele ende hare navolgheren 9spisen soude met den heileghen sacramente. Ende die joet- 10sce priestere leiden die broede al heet; maer si aten andere 11die cout waren: ende dit betekent ons dat die patriarken 12ende die propheten ende oec die heileghe priestere der Joden, 13si riepen omme die toecomst ons Heren met groeten verlan- 14ghene ende met groeter hitten van begherten. Ende aldus 15leiden si die broede heet; maer al dat si aten dat waren 16ghelikenessen ende figuren; ende hier omme waest al 17cout ende onsmakeleec; want dat die ierste priestere leiden, 18dat aten altoes die andere die na hen quamen. Ende alsoe 19eest ons ghevallen⁽¹⁾. Die toecomst ons Heren, die de Joden 20begherden te siene, die saghen die apostele, ende die sien 21wi noch dat si ons ghesciet es⁽²⁾. Ende hier omme sele wi 22begheren met groeter hitten dadt al volbracht werde, daer 23God omme mensche wart ende street tote der doet; ende 24dat hi ghemint ende ghemeint heeft in ons van beghinne 25der werelt⁽³⁾, dat sal ons ghescien alse wi met sielen ende 26met live bescouwen ende besitten die glorie Gods. Ende 27dat es die sevende dach der ewegher rasten, dien wi met 28allen heileghen boven alle dinc begheren. Want al heeft

(1) Sur. Quod itidem nobis evenit.

(2) Sur hodieque videmus eum (adventum) nobis praestitum esse.

(3) Sur. quodque ipse in nobis à mundi exordio amore ac intentione prosecutus est. Quod nimirum tum nobis praestabit, quando, enz.

[p. 150]

1ons God ghelaten die selve spise, diere de heileghen nu 2ghebruken, si es ons bedect onder die sacramente, ende in 3den lichte ons gheloefs; want wi sijn noch toegangheren 4ende pelgherime in den weghe⁽¹⁾, ende en moghen die claer- 5heit, noch die hitte, noch dien smaec niet ghedraghen die 6den levenden in den rike toe behoert⁽²⁾. Maer in alsoe velen 7alse wi de werelt verwinnen, ende ons selven doerliden⁽³⁾, 8ende der tijt onthoeghen⁽⁴⁾ ende der ewecheit neeken⁽⁵⁾, 9ende den heileghen gheliken: alsoe vele moghen wi meer 10ende meer ghesmaken. Ende hier omme sprect de gheest ons 11Heren: Den verwinnenden salic gheven verborghen he- 12mels broet⁽⁶⁾; want dese spise es der werelt verborghen 13ende alle den ghenen die der werelt gheliken, in wat state 14dat si sijn. Maer wille wi Gods ghesmaken, so moete wi doen 15alse ons die joetsche priestere leeren in der figuren: wi 16moeten gaen in onsen tabernakel, ende heffen op eene pa- 17tene van goude, dat es lost ende liefde te Gode; ende daer 18op vende wi altoes eene hant vol wieroecs, dat es eene vie- 19reghe vlamme van devocien: die sele wi verberren op onsen 20guldenen outaer, dat es op die werdicheit die wi te Gode 21hebben⁽⁷⁾. Ende alse wi dit doen, so vende wi der inghele 22spise op die tafele onser caritaten. Want in der Joden taber- 23nakel so laghen der priestere broede op die guldene tafele, 24tusschen die groete croene ende onder dat cleine croenken 25dat boven die tafele ende boven die groete croene stont;

(1) Sur. Adhuc enim viatores et peregrini sumus in via.

(2) Sur. quo viventes in Die regno potiuntur.

(3) Sur. Quantùm autem mundum vincimus, nos ipsos penetramus.

(4) Sur. tempus excedimus.

(5) Sur. aeternitali propinquamus, et sanctis conformamur.

(6) Cfr. Apoc. 2, 17.

(7) Sur. hoc est, reverentia ac veneratione, quam gerimus erga Deum.

[p. 151]

1ende alsoe eest nu met ons op die tafele onser caritaten. Tus- 2schen dat wi Gode minnen, ende van Gode ghemint werden, 3so leecht onse eweghe spise; want die minne die wi te Gode 4draghen dat es onse groete croene, die altoes wassen ende 5toenemen mach; maer dat wi van Gode ghemint werden 6dat es dat cleine croenken, dat ons verberren ende versmel- 7ten doet.

8Maer wat dese spise es, ende hoe wi ons daer toe bereiden 9selen, ende hoe wise eten selen, dat leert ons eene figure in 10den anderen boeke Moyses ende sprect aldus: