Logo DBNL
Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel (1858)

Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

(1858)–Jan van Ruusbroec–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Vanden alderheilichsten Sacramente. C. CX.

11Ende hier omme, wille wi dit lam salichleke eten met 12allen goeden menschen, so moete wi ghedinken sijnre pas- 13sien, sijnre minnen ende sijnre doet; ende die sele wi offeren 14alle daghe onsen hemelschen Vader, met alle der sacrificien 15der heilegher Kerken. Ende alsoe daden die Joden. Si moes- 16ten alle daghe Gode offeren ·j· lam dat haerre alre was, al te 17verberne op den outaer der sacrificien met al haren anderen 18offere dat si daden: ende hier mede berrenden si broet ende 19wijn, olie, wieroec ende sout. Ende aldus dede Christus 20onse priester. Doe hi onser alre lam gheven woude ter spi- 21sen, ende daer na leveren in die doet, doe wart sijn herte 22berrende van minnen ende sprac te sinen jongheren: ‘Met 23begherten hebbe ic begheert dese paesschen met u te etene, 24eer ic doeghe(3).’ Doe nam hi broet ende wijn, ende consa- 25creerde onse heileghe sacrament; ende dat selve levende broet

1ende die kelc sijnre passien bernede(1) op onsen outaer, dat 2was in enicheit sijnre herten. Ende daer mede bernede hi 3olie sijnre ontfaermherticheit ende wieroec sijnre devocien; 4want die heileghe Kerke sprect dat hi sine oghen opsloech, 5ende dancte sinen hemelschen Vader. Ende daer mede ber- 6nede hi oec sout, daer wi wijsbeit mede verstaen; want die 7subtijlste vont, ende die innechste behendicheit die men 8ghedinken mach, dat es dat wi Christus vleesch eten ende 9sijn bloet drinken, ende overmids cracht dier spisen, ghees- 10teleec verwandelt werden in een leven met heme, dat ·j· fun- 11dament es alre heilicheit. Ende dese dinghe werden gheoe- 12fent in dat ambacht der heilegher Kerken, ende si berren in 13elcs goets menschen herte.

14Ende hier na sele wi merken hoe Christus onse priester 15stont vore die gerechticheit Gods, doe hi onser alre lam offe- 16ren soude in die doct. Doe wart dat lam, dat was sine ghe- 17voelleke nature, in anxte ende verveert, ende sprac te sinen 18jongheren: ‘Mine siele es bedroeft tote der doet(2).’ Ende 19hi ghinc voert van sinen jongheren ane den berch van oliven, 20ende ghinc in onsen tabernakel, dat was in sine inwendic- 21heit; ende na der ghevoelleecheit(3) so bat hi sinen hemel- 22schen Vader ocht mogheleec ware dat hi den kelc der passien 23heme ave name; want sijnre naturen vereisde(4) vore die bit- 24tere doet die hi liden soude, ende die hi wel wiste dadt voer- 25sien was van beghinne der werelt. Ende al te hans boechde hi 26sine knien vore die gherechticheit Gods, ende op den gulde- 27nen outaer, dat was op die werdicheit die bi te Gode hadde, 28so offerde hi mirre, oesteren, galbaen ende wieroec: niet 29dat selve dat die Joden offerden, maer die dinghe die daer

1mede betekent waren. Want hi was doe selve ·j· mirreboem, 2dat es ·j· boem der bitterheit; want sine lijfleke nature was 3in bevenden anxte, ende sijn gheest berrende in staerken 4brande van minnen. Ende ute desen tween so vloyde die 5mirre dore die scorse van den boeme, dat was bloedich 6sweet ute sinen heileghen lichame.

7Al es die mirre groene ende gracioes den oeghen, dese 8mirre was roet ende groene(1), ende vele gracioeser den 9oeghen Gods: maer roke ende smaec was so bitter ende so 10staerc in den viere der minnen, dat ·j· inghel Christum 11troeste ende confoerteerde in den stride. Ende hier toe dede 12Christus saechtmoedeghe ghedoechsambeit, die wi den clei- 13nen oesteren gheliken, die in sculpen ligghen alsoe cleine 14alse eens menschen naghel; hare vesch es versch ende teder, 15want si leven met den dauwe ende si sijn sere goet der 16borst(2). Ende aldus was Christus cleine ende ghelatens wil- 17len na den gheeste(3), weec ende teeder in der naturen(4), 18ende sijn leven was al gracie ende hemels dau. Ende dese 19dinghe sijn goet der borst, want si maken vrede van herten 20in allen doeghene(5).


Vorige Volgende