Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

[p. 77]

Vanden vierden offere des volx. C. CIII.

1Hier na leert ons die figure aldus: Doe die synagoghe der 2Joden gheoffert hadde vore hare sonden, doen offerden si 3enen osse van ghemeinre cost, al te verberne in die eere 4Gods. Ende dit moeste sijn ·j· rent van eenen jare⁽¹⁾, sonder 5vlecke, ghesont, ende sonder eneghe mesquame van live 6ochte van leden⁽²⁾. Ende dit moeste oec sijn een manneken 7dat vrochtbaer was, al eest ghenoemt ·j· osse⁽³⁾. Hier op lei- 8den die vorste ende die ouders van den volke⁽⁴⁾ hare hande, 9ende offerdent Gode vore die dore des tabernakels. Ende 10Aaron die doetde desen stier ende storte dat bloet op dien 11outaer, ende al dat vleesch sneet hi in stucken. Ende alse die 12binnenste van desen rende ghedwaghen waren ende die voete, 13doe leide Aaron die binnenste ende die voete op dat ghesne- 14dene vleesch ende op dat hoet, ende offeret al te male te ver- 15berne op den outaer, sonder allene die huut die behoerde 16heme toe van priesters rechte⁽⁵⁾.

17Met desen rende, dat die synagoghe offerde Gode al te 18verberne in sijnre eeren, so verstaen wi gheheelheit der 19heiligher Kerken⁽⁶⁾ op gaende te Gode met ewegher eeren. 20Want gheliker wijs dat die heileghe Kerke nedergaende es 21vore hare sonden in oetmoedegher penitencien, alsoe es si 22oec opgaende te Gode met minnen ende met ewegher eeren;

(1) Sur. qui quidem bos unius esse anni debebat.

(2) Sur. immaculatus, integer et sanus, non debilis aut fracto membro.

(3) Sur. itemque masculus foecundus, tametsi bos dicitur.

(4) Sur. principes et seniores populi.

(5) Sur. jure sacerdotii.

(6) Sur. sanctae Ecclesiae universitatem accipimus.

[p. 78]

1maer die oetmoedeghe nederganc in penitencien die moet 2vore sijn: want die hem selven oetmoedicht, hi wert ghe- 3hoecht, sprect onse Here⁽¹⁾. Ende hier omme moghe wi 4gheerne oefenen oetmoedeghe nederganghe⁽²⁾, op dat wi 5ghevoelen mochten vrier opganghe met minnen in Gode⁽³⁾. 6In den vrien opganghe so wert gheoffert die gheheel lichame 7der heilegher Kerken al te verberne in minnen. Ende dese 8offerande doen die vorste ende die ouders van den volke, dat 9sijn die wise gheleefde menschen⁽⁴⁾; nochtan sijn wi alle een 10met deser offeranden⁽⁵⁾, eest dat wi ons met vrien moede 11Gode offeren in der priestere hande in dat ambacht der hei- 12legher Kerken, ende in die verborghene ufeninghe der heile- 13gher menschen. Maer wi moeten eens jaers out sijn, dat es 14volwassen in kerstenen gheloeve, ende sonder vlecke van 15doetsonden, ende alle onse lede ghesont, ende volcomen in 16die artikelen des gheloefs, ende manleec ende vrochtbaer in 17uutvloyender caritaten; ende wi moeten den gheeste Gods 18ghehoersam sijn, alsoe dat wi ons selfs vertien ende minnen 19God omme Gode, sonder andere waeromme⁽⁶⁾. Ende alsoe 20storte wi onse eighen bloet op dien outaer Gods, ende sterven 21in der priestere hande die ons, ghedoedt ende gheenicht met 22der doet ons Heren, offeren in haerre sacrificien onsen hemel- 23schen Vader. Ende hier ute comt een minleec ane cleven; 24ende daerinne werden alle onse binnenste ghedwaghen van 25allen ghebreken; ende die voete onser begheerten die werden 26reine, alse wi die hemele op clemmen ende Gode onghebeelt

(1) Cfr. Luc. 14, 11.

(2) Sur. humilibus descensionibus danda est opera.

(3) Sur. quo liberiores cum amore in Deo asscensus sentire queamus.

(4) Sur. qui sunt homines sapientes et experti.

(5) Sur. interim tamen nos cum hoc sacrificio conjuncti et uniti sumus.

(6) Sur. aliis causis vel rationibus exclusis.

[p. 79]

1ende sonder ghelike minnen ende begheren⁽¹⁾. Ende dat 2vleesch onser offeranden wert ghedeilt in vele stucken, in 3dien dat wi merken met ondersceede⁽²⁾ die menichfuldeghe 4gaven in der heilegher Kerken ende in ieghewelken goeden 5mensche; ende hoe ieghewelc antwert den beweghene Gods 6van buten ende van binnen in sonderlingher wisen, dat es 7gracioes te aensiene⁽³⁾. Ende alse wi dit al ghemerct hebben 8met ondersceede, soe sele wi ons selven ende al dat⁽⁴⁾ mede 9begripen alse ·j· eenvoldich offer Gods, ende selen ons Gode 10presenteren in enicheit onser herten, dat es sijn outaer. 11Daer sele wi sijns ontbeiden dat hi ons al verberre in sijnre 12minnen, sonder allene dat vel, dat onse offerande bedect, 13dat sijn onse goede werke van buten, die behoeren den 14priesteren toe; want si moeten ons gheweldich sijn⁽⁵⁾; 15ende overmids hare ghebot van Gods weghen so moete wi 16vasten, ende vieren⁽⁶⁾, ende onderdanich sijn der heilegher 17Kerken, ende den sacramenten, ende alre goeder ghewoenten 18der heilegher kerstenheit. Want niemen en mach so hoeghe 19scouwen noch minnen, alse hi sijns selfs gheweldich es 20ende sijnre redenen pleghen mach, hi en moet ghehoersam 21sijn sinen prelaten⁽⁷⁾, ende sijnre reghelen, ende sinen

(1) Sur. mundanturque pedes affectuum nostrorum, ubi in coelum scandimus, et Deum sine formis ac similitudinibus appetimus, concupiscimus et amamus.

(2) Sur. dum multiplicia dona, multiformemque Dei gratiam in sancta Ecclesia, et singulis quibusque bonis hominibus distinctè contemplamur.

(3) Sur. ubi sanè miram animo praestat voluptatem considerare et animadvertere, ut singuli divinis instinctibus ac motioni Spiritus sancti intùs et foris singulari ratione respondeant.

(4) Sur. nosipsos et haec omnia.

(5) Sur. Illi enim potestate et authoritate in nos uti debent.

(6) Sur. jejunandum nobis est et festa celebranda.

(7) Sur. Nemo enim tam sublimiter potest contemplari vel amare, quin, ubi suî compos est et ratione uti potest, superioribus suis, enz.

[p. 80]

1gheloften, ende allen dinghen daer hi in eeren ende in 2doechden toe verbonden es.

3Ende dit leert ons die figure die hier na volcht.