Logo DBNL
Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel (1858)

Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

(1858)–Jan van Ruusbroec–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Vanden tween jonghen huus duven. C. CI.

5Nu hebbe ic voert ane ghesien, op dat ic elcken gnoech 6doe(3), dat vele aermer sonderen sijn(4) die hare sonden 7bekinnen, die noch gheite noch scape en hebben die si Gode 8offeren moghen, alsoe alse ic gheseghet hebbe. Ende men 9vent oec lettel tortelduven in desen lande; want men vent 10vele menschen die seere becoert werden van den vleesche 11ende van den viant, ende nochtan goets willen sijn, ende 12die qualeec clemmen connen in die hoeghe wuestine der 13hemele, daer men die tortelduven pleecht te vane. Maer na 14die wet Gods so moghen dese menschen offeren ·ij· jonghe 15huus duven: die ene vore die sonde, ende die andere al te 16verberne in die eere Gods. Die ierste duve die men vore 17sonden offeren sal, dat es versmaden ende haten die sonde; 18die ander duve dat es begheren ende minnen doechde(5). 20Dese ·ij· duven selen sijn sempel, ende eenvoldich in der 21meininghen te Gode weert, saechtmoedich in ghedoeghene, 20ende sonder galle iemene te quetsene ochte te deerne(6);

1ende si selen te velde uut vlieghen met den groeten cudde, 2ende selen die goede coerne ute kiesen daer si bi leven: 3dat es, dat si altoes wandelen selen met anderen goeden 4menschen, daer si iet goets ave hoeren ende sien moghen, 5dies si ghebetert werden.

6Ende si selen bi den rivieren ende op die clare watere 7sitten(1), ochte enich voghel van boven quame diese vaen 8ende bederven woude, dat sine inden watere overmids sijn 9beelde bekinnen mochten, ende hen daer vore behoeden. 10Dat clare water, dat es die heileghe Screfture, ende dat 11leven der heileghen, ende die ghenade Gods. Hier inne sele 12wi ons spieghelen alse wi becoert werden: soe en mach ons 13niemen deeren. Dese duven sijn heet van naturen, ende 14bringhen dicwile jonghe duven; want alsoe dicke alse wi, 15omme die eere Gods ende omme onse salicheit, die sonde 16anesien met onwerden ende met hate(2), ende die doecht 17met minnen: soe bringhe wi jonghe duven, dat sijn nuwe 18doechde.

19Dese ·ij · duven salmen offeren in des priesters hande, te 20doedene alsoe alst gheboden es in die wet Gods: maer dese 21offerande behoert te armen lieden. Ende so wat mensche die 22meer mint sijn eighen goetduncken ende sinen wille dan 23sijns prelaets wille, die en es gheen willich aerm mensche, 24noch hi en can oec die sonden volcomeleec niet ghelaten; 25want hi mint die wortele der sonden, dat es sinen eighenen 26wille dien hi met rechte laten sonde(3). Ende dit es die 27sake(4) dat die inghel viel in den hemel, ende die mensche

1in den paradyse: ende aldus vallen si noch die eighens 2willen sijn, want hen ghebrect die ierste duve, die si vore 3sonden offeren souden. Want si souden sijn eenvoldich, 4saechtmoedich ende sonder galle(1); ende si sijn scalc, ende 5wederspeenich(2), ende al vol bitterheiden ende venijns van 6binnen(3) daer si hen selven mede bederven(4), ende oec 7bi wilen anderen menschen scadeleec sijn. Die andere duve 8dat es Gode minnen ende ufenen meer dan alle doechde(5): 9want Gode minnen dat es die wortele alre doechde. Ende 10hier omme eest goet dat wi ons Gode offeren in die hande 11ons priesters, dat hi ons breke onsen overmoedeghen hals 12ende die vloghele onser eighenre macht(6), alsoe dat wi sine 13werden ende Gods(7), ende dat plumen ende crop (dat es 14werken ende leven) Gode gheoffert si. Ende die priester 15sal onser duven den hals op scoeren, ende met den bloet- 16stortene sele wi onser eighenheit vertien onder onse overste, 17omme die eere Gods ende vore onse sonden. Ende wi selen 18Gode meer uefenen met minnen dan alle andere doechde: 19so sele wi werden een salich offer Gods; ende dicwile ons 20selfs vergheten, ende te male verberren in minnen(8). Dats 21die andere duve.


Vorige Volgende