Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

[p. 61]

Vanden derden offere des volx. C. XCIX.

1Hier na offerde die synagoghe een lam vore die sonde der 2sielen, ende dit lam was elke sondeghe siele sculdich na die 3wet Gods, ochte ·j· gheet die so rike was dat sijt⁽¹⁾ vercri- 4ghen mochte⁽²⁾. Ende hier vore offert die heileghe Kerke ene 5bedwonghene lost der senne⁽³⁾ ende ene stervende nature: 6ende dit sijn wi alle sculdich, want wi sijn alle sondaren. 7Wille wi Gode ·j· lam offeren, so moete wi ghedoechsam sijn, 8ende onnoesel, ende horen onser Moeder stemme die ons 9roept te penitencien, dat es die heileghe Kerke, die ons voe- 10den wilt met haren melke, dat sijn die heileghe sacramente, 11gheloeve, ende die heileghe Screfture⁽⁴⁾. Eest dat wi dies 12melcs ghesmaken⁽⁵⁾, so kinne wi onser moeder stemme 13onder alle die ghene die ons bedrieghen willen: ende si sal 14onse stemme bekinnen in alre noet onder alle die scape die 15hare niet toe en behoeren na die wet Gods ende der heile- 16gher Kerken. So moghe wi oec offeren vore onse sonden ene 17gheet, dat es ·j· minnende siele ende ·j· heete ghelost Gods 18ende alre doechde; want na wise der sonden moete wi peni- 19tencie doen⁽⁶⁾. Ende hier omme moet die redelecheit onser 20sielen versmaden ende onder voet terden⁽⁷⁾ onse senleke ghe- 21voelen dat ongheordent es⁽⁸⁾; want leven wi na den vleesche,

(1) Het voornaemwoord sy wordt gezegd van ziel.

(2) Sur. vel etiam capram, si facultas ei suppeteret, qua id praestare posset.

(3) Sur. Et loco hujus offert Ecclesia Deo refrenatum sensuum appetitum.

(4) Sur. quae est Ecclesia sancta catholica, quae suo nos nutriet lacte, id est, venerandis sacramentis, fide, scriptisque divinis.

(5) Zie over den genitivus waer dit verbum meê vervoegd wordt, Grimms Grammatik, IV, bl. 649.

(6) Sur. Etenim pro peccatorum ratione agenda quoque nobis poenitentia est.

(7) Zoo veel als treden, door gewoone letterverzetting.

(8) Sur. Atque eamobrem animae nostrae ratio inordinatam sensualitatem despiciet et penitùs conculcabit ac pessum premet.

[p. 62]

1so sele wi sterven, sprect die Apostel; maer doede wi metten 2gheeste die werke des vleeschs, so sele wi leven⁽¹⁾. Ende 3onse Here sprect selve: Die sine siele mint, hi salse verliesen, 4dat es, die mint te levene na lost des lijfs ende der senne, 5hi sal sine siele verliesen in dat eweghe torment der hellen. 6Ende die in penitencien leeft, ende alle ongheordende lost 7bedwinct, ende sinen vleesche contrarie es, hi behoedt sine 8siele in dat eweghe leven⁽²⁾.

9Alle die inwendeghe vetheit, dat es alle den smaec ende 10alle die wellost die ons God gheeft, ende die ons comt van 11doechden ende van ufeninghen, dien sele wi Gode weder 12offeren ende verberren in sijnre minnen, also alse hier vore 13bewijst es. Maer die priester die ons Gode ghewonnen heeft 14ende gheoffert, ende tusscen ons ende Gode middelt in der 15penitencien, onse vleesch dat sal sine sijn: dat es, dat wi 16ons laten selen⁽³⁾, ende selen penitencie doen na sinen wille 17ende na sijn goetdunken; ende die goede werke die hi 18overmids die gracie Gods in ons ghewonnen heeft, die 19selen heme sijn ene spise ende een leven, ende daer inne 20sal hi heme verbliden nu ende eweleec.

(1) Cfr. Rom. 8, 13.

(2) Cfr. Joann. 12, 25.

(3) Sur. hoc est, illi nos resignabimus.