Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Vanden gewichte des Candelaren. C. XXXIII.17Voert sprac onse Here tote. Moysesse aldus: ‘Dat gewichte 18des Candelaren met allen sinen vaten, dat sal sijn een 19gewichte datmen noemt talentum.’ Dit was dat swaerste 20gewichte onder die Joden, ende dit gewichte was drier 21hande; want der coepliede talentum, dat hare swaerste was, 22dat woedt vijftech pontGa naar voetnoot(5), ende der porterenGa naar voetnoot(6) dat woech | |
[pagina 179]
| |
1·lxx· pont; maer dat hoechste gewiechte, daermen Gode mede 2wegen soudeGa naar voetnoot(1), dat was hondert pont ende ·xx·. Dit hadde 3die andere beide in heme bevaen; ende aldus swaer woude 4God dat sijn candelare ware, al van den puersten goude 5dat men vinden mochte. Met deser swaerster wagen van 6goudeGa naar voetnoot(2) soe verstaen wi die ewege wage der minnenGa naar voetnoot(3) die 7wi Gode sculdech sijn. 8Want die minne die wi te Gode dragen selen, die moet 9alsoe swaer sijn, datsi ons salven verwege ende alle dincGa naar voetnoot(4), 10ende datsi niewerincs raste noch troest en conne vinden, 11dan in die minne, die God selve es. Ende hier omme moten 12wi ons nu gevoelen als coepliede, hier in der tijt, ende alse 13porteren daer boven in der stat van JherusalemGa naar voetnoot(5). Want 14onse minne te Gode moet hier alsoe groet sijn, datsi ver- 15wegen moge al dat verganclec es: soe hebben wi die wage der 16coepliede; want comenscapGa naar voetnoot(6) dat es wisselen underlinge, 17lief omme noch lieverGa naar voetnoot(7). Maer soe wie ewege dinge laet, 18ende tijtleke dinge verkiest, dat en es geen coepman; want 19hi en wisselt niet, maer hi geeft al sijn goet omme niet. 20Want al vercrege hi al die werelt, begeeft hi GodeGa naar voetnoot(8), soe 21en heeft hi niet, want sonder Gode sijn alle dinc niet. Ende 22hier omme, wille wi dat die wage onser minnen verwege 23alle dine, soe mote wi onse herte bene ende onse sinne sluten 24ende bedwingen onder die gebode Goods; want iegewele | |
[pagina 180]
| |
1onbehoet sin, die ons onordelec te smake, ende te gerieve, 2ende te ertscen troeste uutleitGa naar voetnoot(1), die es als ene doere die 3ons verleidet in die ewege doet. Maer alse ons eweghe dinge 4van binnen soe wel behagen ende genugen, dat al onse sinne 5van buten alre vremder dinge geledecht werden, ende inge- 6trockenGa naar voetnoot(2), alsoe dat wi met iegewelken sinne udewert 7ende inwert werken mogen die gebode GoodsGa naar voetnoot(3), dit es die 8wage der minnen, die den coeplieden toe behoert: hier 9mede sijn wi den coepman gelijc daer onse Here af sprect, 10die goede margariten sochteGa naar voetnoot(4); ende alse hi ene preciose 11vant, soe vercochte hi al dat hi hadde ende cochseGa naar voetnoot(5) daer 12medeGa naar voetnoot(6). Nochtan moet die wage onser minnen noch swaerre 13sijn; want al sijn wi coepe liede, wi moeten oec porteren 14sijn: ende hier omme moet onse minne alsoe gewichtech 15sijn, datsi ons selven verwegen moge, ende sonder onder- 16laet onsinken in GodeGa naar voetnoot(7). Dit es die ewege wage der minnen 17die den porteren toe behoert. Want doe die ingele under- 18linge streden in den hemel, overmids ongelike uefeninge van 19minnen: die gene die haers selfs vertegen ende met minnen 20onsonken in Gode, die wrachten gerechtechheit, ende daer 21mede vochten si victorie, ende also worden si salech, ende 22Gode geenecht, ende eendrachtech underlinge in minnen; 23ende alsoe sijn si poneren bleven ende besitten die stat van 24Jherusalem met Gode in ewegen vrede. Maer die hen selven | |
[pagina 181]
| |
1behageden, ende met minnen op hen selven blevenGa naar voetnoot(1), die 2wrachten ontrouwe, ende daer omme worden si verwonnen, 3versmaet ende utegeworpen in die hille, ende vervult met 4eweger pinen. Ende hier omme, willen wi ewege porteren 5sijn ende die stat besitten die si verloren hebben, soe sele 6wi gerechtecheiden plegen; ende ons moet God soe wel be- 7hagen ende genuegenGa naar voetnoot(2), dat wi ons selfs vertien in alre 8wijs; ende in iegewelker hoeft doecht moet onse minne 9alsoe sere wegen, datsi ons gevoelen doe enecheit der min- 10nen Goods. Ende dan sal die enecheit sijnre minnen onse 11minne overformen, verteren ende verslinden in enen 12wesene met hare selven. Ende aldus volmake wi die swaerste 13wage der minnen die den porteren toe behoert, want si 14volbringet die wet der minnen geheel. Ende hier mede 15werden wi hen gelijcGa naar voetnoot(3), ende Christo geenecht onsen 16guldenen candelare, die ewelec onser alder licht dragereGa naar voetnoot(4) 17sijn sal in die sale der glorien. Dese candelare Jhesus 18Christus, met alle sire cierheit, die sal staen in die rechte 19side ons inwindechs tabernakels, op dat wi verclaert werden 20in alre wijs hoe wi leven selen. Ende hier omme sprac onse 21Here tote Moysesse: Sich inneGa naar voetnoot(5) ende werc na dat exem- 22plaer dat di op den berch getoent esGa naar voetnoot(6). Ende alsoe seggic 23oec iegewelken minsce dat hi insiende si, ende merke Chris- 24tum, ende heme selven, ende werke na die leringe die hier 25bewijst esGa naar voetnoot(7). |
|