Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

Van den oversten decsele van blauwen weders vellen. C. XIV.

16Hier boven woude onse Here noch hebben dat overste 17decsele des tabernakels van weders vellen, ende die moesten 18hemelvaruwech sijn. Met desen oversten decsele verstaen wi 19ene inwindege verhavenheit onser begerten, met allen onser 20gevoeleken crachten, in ·j· eenvoldech verhangen onser 21senlecheit, sonder nederkeer⁽²⁾. Hier inne wert volmaect al 22onse verlangen ende al onse begerleke ufeninge⁽³⁾: ende 23dit bediedet ons wel dat overste decsele van weders vellen, 24datten tabernakel boven al bedecte.

(2) Sur. absque descensu.

(3) Sur. exercitatio affectiva.

[p. 91]

1Maer dit decsele mote wi waken van jacinctinen, dat es 2hemelvaruwech. Hier inne werden wi geleert dat wi onse 3verhavene sinlecheit redeleke besitten moten, alsoe dat wi, 4overmids redene, altoes hebbelec alle onse crachte in ·j· 5eenvoldech verhangen boven hen selven houden gevaen, 6ende alsoe, overmids onse redelecheit, selen wi al onser 7sinne van buten ende van binnen altoes geweldech bliven⁽¹⁾. 8Ende wi moten alle onse werke ende alle onse begerten 9claerleke anesien ende bekinnen; ende overmids begeren 10ende verlangen selen wi ons op rechten tote in ons eenvol- 11dech verhangen: alsoe dat wi in iegewelken goeden werken, 12overmids onse redene, al onse begerelecheit overliden⁽²⁾ 13mogen, ende visiteren onse inwindege verhavenheit. Ende 14in elker nuwer visitatien wert die verhavenheit onser gevoe- 15leker crachte vastere gestadecht in ·j· eenvoldech verhan- 16gen⁽³⁾, sonder wederkeren. Ende alsoe dicke alse wi, 17overmids onse redene, al onse sinlecheit verwinnen, ende 18eenvoldech ongehendert overliden tote in die verhavenheit 19onser sinlecheit, soe voegen wi een neuwe jacinctinen vel in 20dat overste decsele ons geestelecs tabernakels: ende alsoe 21wert geenecht onse utewendege minsche den inwindegen, 22in ene ewege onderdanecheit; ende alsoe meerent⁽⁴⁾ altoes 23raste ende vrede in onse senlecheit. Want alsoe gelikerwijs 24alse onse inwindege redeleke minsche, overmids ·j· ver- 25nieuten sijns selfs, in minnen wert verhaven, ende Gode 26geenecht, ende verdient die eerste stoele der glorien Goods: 27alsoe moet onse utewendege sinleke minsche, overmids 28begerlike verlangen, verhaven werden ende geenecht den

(1) Sur. in nostra semper habebimus potestate.

(2) Sur. excedere ac transcendere.

(3) Sur. in simplici quadam suspensione.

(4) B. meeret. C. meerdert.

[p. 92]

1inwindigen minsche, in ·j· eenvoldech redelec verhangen. 2Ende hier mede verdienen wi die andere stoele, dat es die 3andre cledinge der glorien Goods; ende deser cledingen 4ontbeiden wi in dien dage dies ordcels, daer onse gloriose 5liehamen selen hebben gloriose sinne, ende die selen ver- 6vult sijn, van buten ende van binnen, metter glorien Goods, 7na die mate onser edelheit ende haers verdienens.

8Voert meer seldi weten dat die ·ij· overste decsele van 9weders vellen, die boven op den tabernakel lagen, dat si 10gelije waren in lingden ende in breiden, ende in alderwijs, 11sonder allene in der varuwen. Want na die mate dat wi Gode 12begeren ende verlangen, soe werden alle onse gevoeleke 13crachte boven hen selven verhaven in ·j· verhangen; ende 14soe wi meer dan ufenen onse eenvoldege verlangen, soe wi 15altoes meer verhaven werden, ende vastere verhangen, want 16wi en connen dat ·j· niet wel geufenen sonder gevoelen 17des anders; want het sijn die ·ij· overste decsele ons geeste- 18lecs tabernakels in gevoeleken opgange⁽¹⁾, diemen niet 19sceden en mach, daer alle onse gevoeleke ufeninge inne vol- 20bracht wert in haren hoechsten graet. Maer si en sijn niet 21gelijc in der varuwen, want dat onderste decsele, dat es 22onse verlangen, dat hevel ene rode varuwe, gelijc den viere, 23dat van eigenre naturen altoes die hoechste stat sukende es; 24maer onse overste decsele dat es een eenvoldege verhavenheit 25ochte ·j· verhangen: dit houdet hem boven al, ende dit es 26hemelvaruwech. Hierinne werden alle onse gevoeleke crachte 27eenvoldech, ende werkeloes, ende verhaven boven hen 28selven, ende geenecht onser redelecheit: ende alsoe blivet 29onse sinleke verhavenheit bedect, ende overfoermt met 30hemelvaruwen, dat es met redeleken lichte. Want geliker-

(1) Sur. in ascensu sensibili.

[p. 93]

1wijs dat die overste crachte ons geests, in godleker claerheit, 2geëenvoldecht werden, ende verhaven, ende overfoermt, 3ende geenecht der claerheit Goods: alsoe werden oec onse 4gevoeleke crachte, in onsen redeleken lichte, geëenvoldecht, 5overfoermt ende geenecht onser verstendecheit. Ende hier 6inne geleget gesaetheit ende vrede al onser sinlecheit; want 7hier inne wert al onse sinleke bevinden ende gevoelen bedect 8ende overfoermt met redeleken verstane, ende al onse 9gevoeleke verlangen ende begeren wert overfoermt met 10geesteleker minnen. Ende aldus moet al onse sinleke gevoe- 11lecheit eenvoldech verhaven werden in onse verstendecheit, 12ende al onse verstendecheit moet eenvoldech verhaven 13werden in die claerheit Goods. Siet, aldus selc wi hebben 14·j· inwindech verlangen, ende met begerten altoes opwert 15climmen, soe werden wi altoes vastere verhangen; ende dit 16es die hoechste cierheit in onsen gevoeleken opgane, ende 17hier mede wert volmaect al dat dac ons tabernakels boven 18die wande⁽¹⁾.

(1) Sur. supra parietes.