Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 241]

Twaalfde zang
Lofliederen

[p. 242]

I

Dit zijn nog maar d' eerste stralen
van een opgaande zon...
Kon ik voor mijn broeders de menschen vertalen
vreugd die ik won
in woorden van witglanzend vuur,
sterk als natuur.

Beelden hoe de geest zich ontvouwde in
de blind-begeerende stof,
haar richtte en kneedde: zij bouwden
te samen den levens-hof,
- 't is haast te subtiel een verhaal
voor de grove menschentaal -

hoe zij als de beide lippen
zijn van eenzelfden mond,
die laten den adem ontglippe' en
hem inhalen, stonde na stond':
't geheim dat zich openbaart
in alle leven op aard.