Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen(1949)–Henriette Roland Holst-van der Schalk– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 208] [p. 208] V Clara Zetkin Tot het kamp drong de mare van den dood der grijze leidster heen. Langs welke wegen? Zoo een het weet, heeft hij 't verzwegen, maar zij vernamen het. Hun smart is groot: zij willen haar nagedachtenis eeren. Elk middel-van-uiting schijnt hun ontroofd. Er is geen wand die liefdes staf niet klooft en trouw vermag zich te manifesteeren altijd. ‘U ter eere zullen wij zwijgen een dag en een nacht, zwijgende ons bezinnen op wat gij waart, zwijgende diep van binnen zijn met u samen, pogende te stijgen tot de hoogten, waarop gij hebt gewoond, edele sterke grootwillende goede.’ 't Wordt den bewakers onrustig te moede: ‘er broeit wat’. Dit is hier nog niet vertoond. ‘Wacht maar, rakkers: wij zullen u wel dwingen.’ Stompen, slagen... Bloed stroomt langs wang en mond, de vingers zwellen, die de slage’ opvingen. ‘Jankt, honden’. Maar geen hunner wordt een hond. Weer en opnieuw suizen de zweepen neder. Enkelen wanklen, vallen op den grond, maar geen gesteun ontvaart hun bleeke mond: o geest, schoon lichter dan de lichtste veder, hoe sterk, hoe mateloos sterk zijt gij... Traag kruipt de dag om, hij heeft duizend uren, dan komt de nacht, die 't ergste doet verduren... ‘O God, o God’... maar ook die kruipt voorbij. De daagraad heeft drie jonge martelaren zacht op het marmeren voorhoofd gekust. - [pagina 209] [p. 209] Clara Zetkin, gij oude ontembare strijdster, o hadt ge' eer uw kaars werd gebluscht dit kunnen zien: hoe heet hadden uw tranen gevloeid, om deze schoone jonge dooden; hoe hadden zich der rimpels martellanen in uw gelaat verdiept, maar ook, gij roode aanvoerdster, - hoe zou 't oude, stukgeschoten zeil van uw hart gezwollen zijn van vreugd om hun opstandigheid, de eerste deugd der verdrukten in strijd met de despoten, - van vreugd, van trots en ja, ook van vertrouwen in 't uur, dat gerechtigheid zegepraalt: zij leerde enkel op menschenharten bouwen en Goddank: niet allen hebben gefaald. Vorige Volgende